mesgul izlenimi yaratmak icin hizli yurumek

çok aramadım açıkçası, konuyla ilgili başlık varsa şimdiden özür diliyorum. ha bi de adet yerini bulsun, sanki karakter sayısı izin vermemiş gibi yapayım ve başlığın aslını söyleyeyim. başlık aslında baldızın düğününde öyle bir halaya durmak ki ortalığın zangır zungur sallanması ve bir takım enişte vari insanların kendilerinden beklenmeyecek bir şekilde tam yeri ve zamanında öpücük atması olacaktı.

ya söylemesi ayıp bir garip huyum var benim. sokakta eğer başıboş halde, yapayalnız dolaşıyorsam sanki insanlar bana bakıp, benimle dalga geçiyorlarmış gibi geliyor. hani şu şekilde:

+ ismet olm, şu çocuğa bak, şerefsiz gibi boş boş dolaşıyor. sinirlerime hakim olamıyorum.
- abi sen ne diyorsun, benim de sinirim gaktı. valla biraz önce öyle avare avare dolaşan bir dede dövmesem, girip dalacağım ben de.
+ hafazan allah korusun, elimden bir kaza çıkacak ismet.
- hafız 'boş adamları dövme mafyası' kurmakla iyi mi ettik bilmiyorum.

işte bu yüzden sokakta hızlı hızlı yürürüm ben. sanki sürekli esprilerin yapıldığı, yetmeyip akşamları internetteki sosyalleşme platformlarında mesajlaşmaların olduğu ve şimdi beni kafede bekleyen bir arkadaş grubum varmış gibi, veya sanki belediyenin açtığı bir ihaleye katılıp reddedilmesi güç bir teklif verecekmişim gibi hızlı hızlı yürürüm.

meşgul izlenimi yaratmak için hızlı yürürken, endişelerimden değil yalnızlığımdan kaçarım aslında. ama o beni eve dönüşte tenha bir sokağımızda veya apartman girişinde bulur. eve girip kapıyı kapattığımda, derin bir oh çekerim ve eklerim:

"ismet, ben çok meşgul bir adamım oğlum"

kendini çok kötü hisseden ve kimseyle yüz göz olacak hali olmayan insanın muhabbete dair her şeyden kaçmak istemesi olayıdır.

eski öğrenci birliği başkanımızın* yaptığı şeydir.