jenny von westphalen

karl'dan jenny'ye;

"iki yüzlü ve kötü dünya bütün karakterleri ikiyüzlüce ve kötü algılıyor. bunca karalayıcımdan ve yılan dilli düşmanımdan hangisi beni ikinci sınıf bir tiyatroda birinci aşık rolünü oynamaya içten eğilimli olmakla kınadı!? Oysa gerçek budur. alçakların mizah yeteneği olsaydı "artı değer kuramını" üretim ve değişim ilişkilerini bir tarafa, senin ayaklarına kapanmış beni diğer tarafa resmederlerdi ve şu çelişkiye bakın derlerdi. Ama onlar aptal alçaklardır ve aptal kalacaklardır yüzyıllardan yüzyıllara kendimi yine insan olarak duyuyorum çünkü tutkuluyum. Modern eğitimin ve öğretimin bizi içine karıştırdığı çeşitlilik, nesnel ve öznel bütün etkileri bize ters eleştirten kuşkuculuk bize her şeyi küçük ve önemsiz, sıkıcı ve belirsiz kılmak için yaratılmıştır. Ama aşk, Feuerbach'sal insana, Moleschott'sal madde değişimine, proletaryaya duyulan aşk değil, tersine sevgiliye, özellikle sana duyulan aşk, insanı yeniden insan yapıyor..."

(bkz: westfalen)