bugün

dışının güzelliğine vurulup, o içinin kendilerine çektirmesinden çekmiş insanlardır. içi güzel olsun, biz ne güzeller gördük, sonucu hüzün oldu diyebilirler yani, normaldir.
inanmış gibi yaparak geçiştiriyorum, karşımdaki insan iç güzellik muhabbeti yaptıktan sonra ciddiye alamıyorum.
Bu insanlardan birisiyim,sonuna kadar da savunuyorum çünkü içi güzel olmayan insanın dışı güzel olsa ne yazar,ne yani kalbi pis ve kötü niyetli olsun ama yakışıklı,mavi gözlü dalyan gibi olsun önemli değil,güldürmeyin beni allah aşkına.
bazılarında da bir anne şefkati güzelliği vardır, bazılarında baba sevecenliği hele çocuk şımarıklığı tatlılığı yok mu.