insanlardan uzaklaşmak istemek

Benim de içinde bulunduğum duygu tribülansıdır. Uyursam geçermiş annem öyle dedi.

en sevdiğim olay. kafan rahat bi kere. insanların boş sözleriyle dertleriyle mi uğraşalım napalım?

Aynı çevrede vakit geçirip, aynı kendinizi anlatamadığınız insanlarla iletişime geçince baş gösteren hissiyat. Onca konuşma, onca bakışma bir süre sonra o kadar yorucu gelmeye başlıyor ki kendi benliğinizi dahi terk edeseniz geliyor.
Yalnız kalmak illet bir şey. Bir yandan o kadar güzel, o kadar huzurlu bir yandan canınızı sökercesine acılı. Bu iki durumun arasında bocalayan insan hem huzuru hem acıyı tadıyor. Sonuç olarak sıkıntı sebebiyle insanlardan uzaklaşıp yalnız kalmak yine zaman zaman sıkıntı doğuruyor.
Hayat garip.

insan derken?

şuan yapmak istediğim şey. ama yapamıyorum.

Melankoli..

şeftali..

sosyopatlığa götürebilir insanı.

çevredeki herkesten en az bir darbe alınca kaçınılmaz olan zamanlar. 'az insan çok huzur' klişesine insan nasıl yaklaşıyor öyle sözlük? tam arkanı yaslayacakken zank diye sırtımız acır oldu.

benım ıkı tane arkadaşım var bro. iyiyide kötüyüde onlarla yaşıyorum. onlar benı ıyı tanır ben de onları. yavşak muhabbetler geçmez aramızda . boş muhabbetler ettirmem ve etmezler de.

insan grupları ve ya arkadaş grupları kurmayı beceremem ama yaparsam da bir şeye değen en klişesinden insanlığa yarayan şeylerden kurarım amacı samimi olur. kakara kıkırı olmaz. bence arkadaşlık kurarken ınsanlar yıpranır ama arkadaşlık boş şeyler üzerine kurulmamışsa arkadaşlık ınsanı geliştirir buyutur. bence sorunun güzel kardeşim boş arkadaşlık. samimi şeyler üzerine kurulanlar sen istesende senden ayrılmazlar.

Aile tabii ki candır ama, insansızda olmaz.
sevin.
karşılıksız koşulsuz sevin.bu hayatın yükünü hafifletir. Sevin insanları ama çokta umursamayın hiçbir şeyi.
Kaybeden olmazsınız..

herkes kalbini kırdığında -çok kez- ve kimse özür dilemediğinde yapayalnız hissedersin. kalabalığın içinde yalnız kalmaktansa herkesten uzakta olmak daha mantıklıdır.

Şu ara yaptığım eylem. Daha doğrusu kuru kalabalık yapanlardan uzaklamak derdim.
Bugün iki arkadaşımın sözleşmelerini tek taraflı olarak feshettim.
ilgilenen olursa mesaj atabilir. iyi gün dostu, parasever, mutluyken çok sağlam kanka olup sorunların olduğunda son görülmesi kapalı sevgi ponçikleri onlar.

insanların gerçek yüzlerini gördükten sonra gelen istektir. aslında kimse sanıldığı kadar masum değil.

kopkoyu bir umutsuzluğa düşünce evden dışarı çıkmak istememek, telefonlara bakmamak, sonsuza dek yalnız kalıp makus talihine ağlamak istemek gibi şekillerde zuhur eden istek.

insanlardan, hayattan, komple dünyadan başka bir gezegene taşınasım var.

siz kaçın beni tanıdılar yazacaktım ama hiç sevmem bu kelime öbeğini. o yüzden yazmayacağım.

Ben uzaklaştım süper bir şey.

sizce de dünya nüfusu biraz kalabalık olmaya başladı değil mi?
ve insanlar giderek bencil oldu, yaşam şartları zorlaştı, hayat çekilmez oldu.
o yüzdendir insanların birbirlerinden uzaklaşma isteği.