bugün

şimdilik çok şükür, yarınlar ne gösterir bilinmez...
iyiler bu savaşı kaybetmiş.
Taktik maktik yok bok bok bok.
dün akşamdan beri sürekli çaylaklığımdan ne zaman kurtulacağımı bekliyorum, öyle boş öyle saçma sapan yaşıyorum anlayacağınız.
Dünya kazan ben bir kepçe çorba yapıyorum.
Nasılsa yıllar buldu,
Bir mısra boyu maceram.
Bir şeyler oluyor ama pek umrumda değil.
ne yapsam geri tepiyor 2. dünya savaşından kalmış silah gibiyim.
Tatsız, tuzsuz, russuz yemek..
hayırlısı...
Bu tip bir başlığa ne kadar düşündüysem de bir şey yazamadım hiç.
kim ne derse desin, intikam güzel şey.
Ulan kime sorsam mutsuz ee kim yasıyor bu hayatı.???
ilk başta soğuk ama girince alışıyorsun:
Kendi halimde bir derdim var nasıl anlatsam kibar kibar.
(bkz: can kazaz)
Parkta ki bank gibi sessiz ve sabit.
Hayallerim hep yarım kaldı.
1adım atarsın hayallerine doğru ama o senden 1000 adım uzaklaşır ve yine tek başına ellerin bomboş kalırsın.
hep aynı hep aynı.
Ben beş kişiydim, içimdeki herkes birbirini öldürene kadar.
patates dilimine benziyor ama değil.
sabrederek beklemekle geçiyor şimdilik.
Sevmediğim bir iş ise sadece verilen talimatlara uydum; ancak severek yaptığım bir şey ise istenilenden hep daha fazlasını yaptım.
yaşamak bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.
Kimsenin kimseyi ilgilendirmemesi gereken yerde kısır yemeye gelip hayatımı sorgulayan komşular birliği.