hak edene değil de hak etmeyene değer vermek

insanın çevresindekilere yaptığı haksızlıktır, adil olmamaktır.

geçen gece uzanıyorum yatağımda her gece olduğu gibi yine yalnız. sevdiğim, sevmediğim, her gece düşündüğüm, umursamadığım, nefret ettiğim; yakınımdaki, uzağımdaki insanlar bir bir gelip geçiyor aklımdan... düşünüyorum erdem abi'yi neden seviyorum acaba ne faydası dokundu ki bana, ya emre ne yaptı ki bana ben ona hep ters çıkıyorum, ya da elif neden bu kadar kırıyorum ki onu, beni seviyor diye mi bütün kötülüğüm, ya emrah en zor günlerimde o değilmiydi benim yanımda olan ben şimdi neden onun yanında değilim, sadece iyi gün dostum erdal'a neden şimdi bu kadar yakınım her gün? bunlar gibi onlarcası gelip geçti aklımdan... sabah uyandığımda bir çok kişinin değeri değişmişti gözümde; aslına bakılırsa geceden sabaha hiçbiriyle görüşmedim, bir olay olmadı yani. tek değişen şey durup biraz düşünmüş olmamdı olanı biteni...

Türk halkının genel yanılgısıdır. Hak edenlerin değeri genelikle öldükten sonra anlaşılır.

kadınların efendi erkek yerine piç erkek sevme eyleminin nezaketle söylenen halidir.

insan yapısının yegane hatasıdır.

evet, doğrudur. çünkü hep hak edildiği sanılıp hak etmeyene verilir bütün değerler.

sıradan rutin işlerini büyük kahramanlıklar gibi gözümüze sokanları ayırt edebilirsek eğer bunu başarabiliriz.

bir gül uğruna ayağının altında ezilen papatyaları görmemekle eş aptalca hareket.

aptallıktır. gün gelir çok pişman olursun ama iş işten geçmiştir bir kere.