erkek çocuğunun ergenlikte özgüvenini yıkan şeyler

kilo, parasızlık, sürekli üç numara saç tıraşıyla gezmek gibi şeyler olabilir.

O zamanki küloyu külo sanardık, şimdi manda kasa olduk tınne problem amk.

anne baba dayağı.
arkadaş ortamında dışlanmak veya ezilmek.
söz ve davranışlarıyla dalga geçilmesi.

Saçına sakalını laf söylenmesi. 3 tel sakalın çıkar, kessen kesilmez uzatsan uzatılmaz. Densizin biri de çıkar, genelde akraba olur. "O sakallar ne öyle, kes şunları" Falan gibi abidik gubidik konuşur, sanki üstüne vazifeymiş gibi. Bir de toplum içinde yapar bunu. Saçını da uzatınca, "oo yeğenim toka takalım sana" falan der. Hayır acayip bir durum olsa amenna, Ulan normal uzun saç işte neyine laf ediyorsun be ibiş. Bir de bu tiplerin çocukları büyüyünce satanist falan olur ileride. Eee takdiri ilahi işte.

Bir kızdan hoşlanmak,
Reddedilip rezil olma riskini göze alıp kıza açılmak,
Kızın köpek gibi reddedip itin götüne sokması.
Sokakların yarrak dolu olduğunu fark etmesi.
Kızın peşindeki sürüden herhangi biri olduğunu fark etmesi.
(bkz: Özgüvenin yarra yemesi)

Akp dönemine denk gelmek. Bundan daha yıkıcı bir şey yok bence.

Herşey aşılıyor bir şekilde. Benim ergenliğim hastanede geçti 22 yaşında o günleri geride bıraktım falan ama akp dönemini hala atlatamadım.

Kulaklarının kepçe olması. Okulda herkesin içinde naber len kepçe denerek ensesine şaplak atılması .

Şişko ve göbekli olması. Okulda herkesin içinde naber len şişko denerek ensesine şaplak atılması.

Çok zayıf çiroz bi tip olması. Okulda naber len zargana denerek ensesine şaplak atılması.

Çocuğun, Doğuştan aptal, salak ve biraz beceriksiz bir mal olması. Babasının onu olduğu gibi kabul etmesi gerekirken hiç sevmemesi ve herkesin içinde benim salak oğlum falan diyerek itin götüne sokması.

en uzağa işeme yarışında sonuncu olmaktır.
Arkadaşların 2 metre uzağa fışkırtır, sen ancak 50 cm.
Özgüveni yıkan üzücü bir durum.

Kendini bilmemek. Geçmişini anlayamamak.

Tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış. Her ebeveyn akıllı olmuyor. Fakirsin, ailenin geçmişi kötü anılarla dolu. Onlar da bu olaylar sonucu içlerine kapanmış. Ki akıllı insanlarda değiller. Ama toplum \"ya sen aslında böyleymişsin ben sana iyi davranayim demiyor.\" bir tepikte kendisi atıyor. Para gökten yağmıyor. Ellerinden de bir şey gelmiyor çünkü.

Geçmişi düşündüğüm zaman ortaya çıkan sonuç bundan ibaret. Geçmişlerindeki çok kötü olaylar ve travmalar sonucu içine kapanmış bir ailenin çocukları da öyle oluyor. Hapiste yıllarca yatmış bir baba, defalarca kaçırılmış bir anne. Bu özellik onlara kendilerinin geçmişinden kaynaklı olsa bile onlarda çocuklarını kendi sınırları, bildikleri içerisinde büyütmek istiyorlar. Ama tavşan dağ meselesi. Biz çocuklarındaki özgüvensizliğin bedeli ise bu oluyor. Ben yine bir noktada üniversitede açıldım. Ama kardeşlerimin durumu aynı.

(bkz: anne ve babanın boşanması) ve dolayısıyla (bkz: babasız büyümek)
babanın ölmesinden beter durumdur.

Kesinlikle parasızlık 20 senede hiçbir şey değişmedi Türkiye'de.