bugün

doları olana ekonomi gayet güzel. ya da ev sahibi olan. Kiracı olup, asgari ücret ya da o civar maaş alanlar tatilin ne olduğunu unutalı çok oldu.
(bkz: kral çıplak)
biz yazlıkta olduğumuz için bana ekonomi 10 numaradır. nerde yedin dolarları söyle söyle.
Oğlum anaokuluna gidiyor. Öğretmen, bir kitap seti alalım mı? Şeklinde öneride bulundu. Setin fiyatı 500-600 tl arası bir şeymiş. Tüm veliler "hayır" Dedi. Halbuki insan en çok çocuğu için en iyisini yapmak ister değil mi? Onlar öyle deyince iptal oldu tabi. Anlayacağınız maddi imkansızlıklar yüzünden henüz anaokulundayken bile dünya ülkelerinin çoğundan geride kalıyor çocuklarımız. O kitaplarda çok eğitici çalışmalar oluyor. Maalesef bizim sınıfta bu mümkün olamadı. Peki Ne yapacak bu çocuklar? Boyasınlar, onu ona yapıştırsınlar anca? Ayrıca ilkokulda da öğretmenlerin çoğunluğu meb'in verdiği kitapların yetersiz olduğunu düşünüp yardımcı kaynak istiyor. Bu yüzden veliler kara kara düşünmeye başladı bile "seneye ne halt edeceğiz?" diye.

Anlayacağınız insanların büyük çoğunluğu zor geçiniyor.
Ortada olan gerçek.

Yaşam standartları düştü, iğneden ipliğe her şey pahalandı. Maaşlar ise artsa bile yetmez oldu.
kiralar, faturalar.. arşa değdi..

birkaç yıl önce ile şimdi arasında bile çok fark var.

Lâkin hâlâ düşünemeyen ve göremeyen bir kesim var.

Bu kesimin görmesi için daha ne kadar batmak gerek, merak etmiyor değilim.
ülkemiz gayet bereketli dağı taşı havası neyinize yetmiyor?