bugün

11 yaşımda başıma gelen durum. kavgayı her ne kadar sevmesem de, pataklanacak çocuk olduğu zaman kendini geri çekmeyen bir yapım vardı.

En iyi çocukluk arkadaşım Deniz'di. Ev parkın içinde, bahçe katında oturuyoruz o zamanlar. Bir baktım birisi camı tıklatıyor.

Camı açtığımda bizim denizi gördüm, ağzı kanıyo, yüzü yara bere içinde.

Bizim arkadaşı pataklamış birkaç zibidi. Bahçenin girişine geldim, çitlerden parka atladım. Baktım 3 tane çocuk var, deniz yanımda. Başta korkmadım değil, ama nihayetinde kavgaya çağırılan adam özgüveni var.

- hangisi? diye sordum deniz'e.

Şuradaki diye gösterdi parmağıyla. içimden en kötü olanından dayak yemiş eşşoğlusu, bizi de pataklamazsa iyi diyerek dibine girdim. Psikolojik baskının ne olduğunu o gün anladım. Ben dayak yiyen çocuğun kavgaya çağırdı adam görseli ile psikolojik baskıyı yukarılara çekerken, onlar suçluluk psikolojisiyle korkmaktaydı.

Hiçbir şey söylemeden bir tane patlattım ağzına. O da çocuk nihayetinde. Ağlayarak "bekle lan burada" diye diye uzaklaştı. Al başına belayı. Çocuğa bile acaba? Diye vururken, şimdi bir de adam çağıracaktı. Sağlam bir dayak beni bekliyordu. Kaçmak da olmazdı şimdi. Oturup beklemeye başladık.

***

Aradan 10 dakika geçti, baktım çocuk arkada önde daha büyükçe biri geliyor. Yaklaştıklarında fark ettim. Çocuk nereden tanıyorsa, beni dövmeye bizim biraderi çağırmış. Tabii kardeş olduğumuzu bilmiyor. Meğersem bizim şerefsiz, çocuğun ablasıyla cebellezi ediyormuş. Çocuk da enişte misali bunu çağırmış. Bu beni görünce, inceden tebessüm etti.

***

"Lan bu benim kardeşim." Der de konu kapanır sandıydım. Oysaki bizim şerefsiz bildiğimden de kahpe çıktı.

"Bu mu erdemciğim?" Diye sorduktan sonra bana girişmeye başladı. Yere düşürüp tekmeledikten sonra, yanımdan ayrıldı.

***

Aynı günün akşamı eve döndüğümde, beni görüp gülmeye başladı. Ama ben nasıl içliyorum. "Kız meselesi oğlum, arada kız var. Hem abinden iki tokat yemişsin çok mu?" Diye gülmeye devam etti.

Tabii delikanlıyız ya? Anneme de söylemedim hiç.

O günden sonra kimsenin kavgasına gitmedim.
abiniz de olsa delikanlılık söz konusu sonuçta. yanlış yaptıysanız affı olmaz. ya da godfather filminde michael corleone'nin dediği gibi; ne olursa olsun ailenin yanında yer almak gerekir.