burger king e ilk gidiş anıları

burger king gibi ortamlara gitmeyen birisiydim, okul çıkışı gider dönerciye turşu biberi yeme yarışı yapan çocuklardık. sonrasında büyüdük sevgililerimiz oldu böyle mekanları bırakıp burger king gibi mekanlara gitmemiz gerekti işte o zaman zorlu imtihan ile karşı karşıyaydık.

- canım burger king'e gidelim mi?
+ ee, ımm gidelim tabi neden olmasın. *
- çok sevindim hadi gidelim.

+ ne yiyelim sen seç. * *
- olmaz sen seç lütfen sana bırakıyorum.
+ abi bize vupır jünyır verir misin.
- kolalar büyük olsun.
+ abi kolalar da büyük olsun.

masaya oturduktan sonra büyük istediğimiz kolayı sürahi zannetmiştim. bardak vermediler kızın yanında nasıl içeceğiz bunu diye düşünürken pipeti görmek, patates için çatal vermediler diye kızmak, hizmet sıfır demek, rezillik, dönerci nedim abiyi özlemek..

- aşkım sen neden terliyosun?
+ ben terlemeyeyim de kimler terlesin?

(bkz: hatırlanmayacak kadar gereksiz anılar)

mcdonalds ı deli gibi özlediğim ve menünün gözümde ıspanağa dönüştüğü gündü.