bugün

Arka kapak yazısına vurulduğum mert özenin yazdığı roman.

Bize her an eşlik eden, hatta bir parçamız olan gölgemizin hiç farkına varmamamızın onu üzebileceğini, kırabileceğini, hatta kızdırabileceğini düşündünüz mü? Nereye gidersek oraya geliyorsa, biz konuşurken konuşuyorsa, biz susuyorken o da susuyorsa, onun da bizim gibi bir kalbi ve aklı olabileceğini düşünmek, ilk bakışta saçma gibi görünmekle birlikte hiç de saçma olmayabilir.

ihmal edilen herkes gibi o da, günün birinde canına tak edip bizi terk etmeye kalkabilir. Ve hepimiz en az bir kez deneyimlediğimiz için biliriz ki terk edilmek hoş değildir. Ve terk edildiğimizde, birden, bizi terk edenin o güne kadar fark etmediğimiz bir şekilde, hayatımızda ne kadar önemli olduğunu görürüz. Ama artık iş işten geçmiş olur.'