bugün

her türlü ağır hakareti hakeden şerefsizdir. küçükken topu inşaata kaçan bu genç arkadaşımız bu olay sonrası meydana gelen hormonal bozukluklarını ve düşük zeka seviyesinden kaynaklanan açıklarını bir şekilde kapamaya çalışır. çakal sürüsü gibi 50 kişilik gruplar halinde gezip kavga çıkarır, çakı,sustalı vb taşıyıp kendini delikanlı zanneder. gün gelir bunlar kesmez arkadaşı ve bir köpek almaya karar verir. ancak köpeği bir dost,vakit geçirilecek bir arkadaş, ebeveynliği öğretecek bir çocuk olarak değil ona buna saldırtacak, gezdirilip artistik yapılacak bir canlı olarak gören bu hayvanın farklı planları vardır. bu arada anlatım akışını bozmak istiyorum. hiçbir köpek doğuştan katil değildir. ister pittbull olsun ister rottweiler olsun ister dogo olsun. aldıkları eğitim ve çevre koşullarıyla vahşileşirler yani sahiplerinin durumuna göre bir ruh haline bürünürler. işte bu en ağır hakaretleri hakeden insan müsveddesi bebek diyebileceğimiz, dünyanın en sevimli yavrularından olan köpek yavrularını zamanla psikopat dönüştürür. gecelerce karanlık bir odada bekleterek hayvanı hırçınlaştırır. kanlı çiğ et yedirerek hayvanın kan kokusuna dolayısıyla parçalamaya, canlı varlıklara saldırmasına alt yapı hazırlar. hayvanın vücuduna jiletle kesikler atarak aklınca onu acıya dayanıklı hale getirir ve saldırganlaştırır. bir şeyi ısırması için zorlar, psikopatlaştırır. gün gelir o köpek bir çocuğa, bir bebeğe saldırır ve onu parçalar. sonrasında ise suçlu o köpek olur. böyle bir pisliğin ellerinde eğitim görmüş köpek uyutulur. ya sahibi? sahibine hiçbir bok olmaz. sahibi dediğimiz o yavşak herif başka bir köpek alır onu da aynı biçimde eğitir, aynı şekilde belki de daha sert davranır. kavgaya köpeğini götürenleri gördüm değerli yazarlar. işte bu kadar korkak, karı gibi adamların ellerinde mahvolup gidiyor bu hayvanlar. acı içinde, sinir harbi içinde geçiyor yaşamları. bu arada kavgaya köpek götüren bu adam günün birinde kendi köpeklerinin saldırısına uğradı. belirtmekte fayda var.
şimdi bu yazının amacı ne? bilmiyorum okur. yalnızca içimi dökmek istedim. bizi canı pahasına koruyan, vefalı, evimizin aileimizin bekçiliğini yapan, en iyi dostumuzdan bile iyi bir sırdaş olan bu hayvanlara yapılan eziyetler insanı deli ediyor. bir köpek sahibi olarak çıldırıyorum duyunca. ancak elden bir şey de gelmiyor açıkçası. bir yere bağlamam gerekirse köpek almanın kolay olmaması gerketiğine bağlamak istiyorum. eğitim seviyesi belirlensin, ayrı bir ücret ödensin, veterinerden düzenli aralıklarla fiziki ve zihni açıdan sağlık raporu alınsın falan. diyecek bir şey , yapacak bir şey bulamıyorum çünkü. köpekleri 2. sınıf canlı olarak gören, onu bir silah olarak gören şerefsizlere ne desek boş. geberin gidin. aldığınız oksijen zarar.