bugün

normal şartlar altında gerçekleşmesi mantıksız olan durumdur. Metal romantizm ile uzaktan yakından alakası olmayan bir müzik türüdür, orası kesin. Bana gelince, lise yıllarımın tümünde ve ilk üniversite yıllarımda konserden konsere koşan sağlam metalcilerdendim. Bir süre sonra insanın az veya çok agresif müziğe olan ilgisi azalıyor, en azından bende böyle oldu. Sorana hâlâ metalciyim derim, ama yine de böyle. O eski coşku kalmadı, daha seyrek dinliyorum artık. Ancak, bir kıza aşık oluyorum ve inanılmaz bir metal aşkı doluyor yine. Aşık olunca insanın içinin tekrar kıpır kıpır olmasından mıdır nedendir, heyecan dolu oluyorum ve bunu metalle dengeliyorum sanırım. insanın kendine olan güvenini de dehşet artırır heavy metal, bilginiz olsun. Evet, aşık olunca metal dinliyorum ben. Kusura bakmayın kızlar.