anneyi sevmemek

görsel

Annemle bazen ciddi sorunlar yaşarız ama onu dinlemediğim zaman cidden zarar görüyorum. Bi' insan sürekli haklı mı çıkar arkadaş.

allah çarpardır.

bu ne biçim bir şeydir ya.. anne sevilmez mi..her ne yaşanırsa yaşansın o senin annen sonuçta.

Gerçekten hiçbir insan evladının başına gelmemesini istediğim durumdur. Yazıktır ya, annesizlik ne demek bilmem. Sevgisizlik ne demek bilmem, allah kimseye göstermesin. Varsa da öyle bir durum kardeşlerim, başbaşaysanız böyle acı bir şeyle, allah yolunuza daha guzel şeyler çıkarsın, yalnız ve ıssız kalmayın.

annenizi her zaman sevin, lakin kaybettikten sonra iş işten geçer, her zaman sevginizi hissettirin mutlu olsun.

ben hissettiremedim orası ayrı, allah rahmet eylesin...

normaldir.

anneler evlatları sevmek zorundadır, fakat evlatların böyle bir zorunlulugu yoktur. niçin derseniz, anne var anne var..

sevmiyor olmanız saygısızlık manasına gelmemeli yeterki sınırlarını bilsin insan. fakat bir anne ne yapmış olabilir evlatını bu derece sogutmuştur üzüldüm ben.

Bazen "sevmiyorum bu kadını" diyorum. Ama sonra geçiyor.

ergen tripleri.

Benim için de babayı sevmemek versiyonu vardır. Anne baba deyince aklınıza direkt evdekiler sizi büyüten insanlar geliyor ama öyle değil, her anne baba sizi büyüten insanlar gibi değil. Dünyaya çocuk getiren her insan anne baba olmuyor.

bir insana konulanabilecek en büyük ve ilk sıfat 'insan' sıfatıdır. eğer bu anne iyi bir insansa iyi bir annedir. sevilir, baş tacı yapılır.
bu anne kötü bir insansa, iyi bir anne değilse. o zaman çocuğu bu duruma mecbur bırakılır. o çocuk hayata yenik başlayan kişi işte.

Annesinin onu sevdiğini bilen ve annesi hiç olmayıp da annenin ondan nefret etmesini koskoca çocuklarını dövmesini yasamayanlar gelip burda yazmasin bi zahmet. Yaşamayan anlayamaz. Ayrıca annemiz bizi 9 ay karnında taşıdı onu sevmek zorundayız diye bir şey yok! O, kendi doğurmak istediği çocuğu karnında taşıdı tamam mı? Hem o buna pişman olmuş beddua etmiş nefret etmiş falan gelip burda anlatmiycam çünkü siz bu önyargıyla anlayabileceginizi sanmıyorum ama şunu anlayın HER ANNE SEViLMEZ!

Kaybedince anlarsınız. Bırakın sevmemeyi bir an "öff" demenin pişmanlığı yakar ciğerinizi. Annenin ideolojisi mi olur yahu? Manyak mısınız?

düşüncelerinize sokayım.

annemi kaybettim iki sene önce, kaybedince her şeyini özlüyorsunuz, anneme keşke şöyle yapmasaydım, keşke anneme daha iyi davransaydım dersiniz, şahsen ben diyorum.

allah kimseyi anne acısıyla sınamasın.

Gerçekten var böyle bir şey. 20 küsür senedir bir türlü sevemedim; derin bir muhabbet ve bağlılık oluşamadı aramızda bi türlü. aylarca görüşmesek, hiç konuşmasak öyle pek aramam, özlemem de... üstelik işin tuhafı, görünürde sevmemek için arada öyle çok özel ve büyük sorunlarımız da yok. her anne gibi oğlunu karşılıksız seven, fedakar, iyi bir anne, iyi de bir insan. çocuklukta öyle bir ilgi veya sevgi eksikliği de çekmedim. ve öyle çok kültürsüz ve bilgisiz de denemez. lise mezunu ve bulunduğu köyde 3 sene öğretmenlik yapmış, sonra bir takım zaruri sebeplerden dolayı bırakmış filan.

sanırım belki de kişiliğimdeki olumsuz tarafları içten içe ona bağlıyorum. zekanın çoğunlukla anne tarafından alındığı gerçeği var. olgunca bir yaklaşım değil ama, bazı şeyler daha farklı olsaydı diye düşünmeden edemiyorum. bazı alışkanlıklarına ve huylarına katlanamıyorum. annem bile olsa tolere edemiyorum onları. bunlar aslında çok basit şeyler ama benim adıma çok sinir bozucu, hoş görülemeyecek ve antipati yaratan şeyler.

çok yüksek sesle, hatta bağırarak konuşması örneğin. defalarca uyarmama rağmen ağzını şapırdatarak yemek yemesi gibi... mesela en son yeni araba aldığımızda hemen eski komşuları ziyarete gitmek istemesi büyük iğrenti uyandırdı. o kadar kitap okumasına rağmen kelime haznesinin çok dar olması ve kendimi bildim bileli aynı sözcüklerle konuşup hep ayn biçimde kızması, hala daha aile üyelerinin karakter analizini yapamayıp hangi durumlarda nasıl tepkilerin verileceğini çözemeyip aynı tip tartışmalara neden olması, hiçbir zaman üstü kapalı ve imalı konuşmayı beceremesi, herkese karşı sivri dilli ve dobra konuşması, patavatsızlığı, basit ve demode esprilere katıla katıla gülüp zekice lafları anlamaması, yine defalara uyarmama rağmen sofraya bol bol ekmek getirip önüme ekmek koyması ve akşamın köründe meyve yedirmesi gibi sebepler onu sevmeme sebeplerimin başında geliyor.

normal karşılanacak durum.

kimse kimseyi sevmek zorunda değil annen, baban, kardeşin bile olsa. örneğin ben de erkek kardeşimi hiç sevmiyorum, aynı annenin babanın çocuğuyuz diye sevmek zorunda olduğuma da kimse ikna edemiyor beni. bana ne ben mi seçtim kardeşimi, sevmeyince sevemiyorum böyle de bir ilginçliğim var.

ben severim ama sevmeyene gidip buradan vicdansız demem. önemli olan insanların kendi gerçekleridir, belki annesi vahşi, zalimdir. yok yani illa anne diye olmayacak diye bir şey mi var?

yok doğurdu, yok 9 ay karnında taşıdı falan. taşımasaymış amuna koyayım. dediğim gibi insanlara saygı duymak lazım. bazı anneleri doğurmak da kurtarmaz ki zaten doğurdu diye anne mi sevilir?

Anne ne olursa olsun annedir.
Yoksa cennet bosuna analarin ayagi altina verilirmiydi.

Bunun ölçüsü şudur eğer yokluğuna(ölüm) üzülüyorsan o Zaman seviyorsundur.

hiçbir sebep yokken yapıldığında, gerçekleştiren insanın problemli biri olduğunu vurgulayan aktivite. her kim ise bunu yapan yazıklar olsun ona.

ya bu toplum saçmalığını da anlamıyorum ben. yok babadır sever seni yok annedir kıyamaz. kıyar işte aile içinde neler olup bittiğini nereden bileceksin? sonuçta gaddar baba olunca melek olmuyor anne de öyle. yani şu toplumun at gözlüğünden kurtulmak lazım. ne anneler, ne babalar, ne evlatlar , ne abiler, ne ablalar, ne kardeşler var. hepsi ayrı bir karakter ve hepsinin belli bir karakteri var. zalimse zalimdir, anne olması veya baba olması bunu değiştirmez.

sevilmeyebilir efendim. ha ben severim orası ayrı ama bana da zulmetseydi sırf beni doğurdu, 9 ay taşıdı diye saçmalığa kanıp sevmezdim.

insan şimdiye dek geldiği hayatının bir çok evresinde ailesiyle mutlu olmayı hedefliyorsa bu işte bir sorun var demektir. bu durumu içinde sessizce sindirmek paylaşmaktan daha güvenli gelir her nedense. vicdani bir sorguyla savaşacak olgunlukta değilim sanırım.

http://m.uludagsozluk.com/e/33237600/

Yargılamak kimseye düşmez, bebe bebe konuşup "ergen tavırlarıııoo" diye gezinmeyin. Herkesin bir derdi var amk dünyasında. Çocuğunu doğurup tuvalete atan var; kızına, sırf eşcinsel diye oğluna tecavüz eden baba var. Sizin aile hayatınız normal diye insanları yargılamaya ne hakkınız var ibneler. Yarak kürek konuşmayın aq bebeleri.

az önce annesiyle kavga edip hırsını burdan çıkarmış ergen yazar itemi.

yakında pişman olursun.

ben olurdum yani.

Anne o anne.

Allah affetsin.

Annemi ufakken cok severdim. onunda bizi sevdigini sanirdim. surekli babamla kavga edince bizi terkedip, annesinin evine giderdi. hic mutlu bir ailem olmadi, babamda ona keza kendini dusunen bencil bir heriftir. osurdu mu mangalda kül birakmaz, evlatlarim der, yillardir ne harclik verir ne de manevi destek olur. liseyi defter kitap goturmeden abimle tingir mingir bitirdik. o sirada ablami komsular parasini odeyip universite okutuyordu. annem okulu birakin calisin diye baski yapar dururdu. liseden hocalarimin yardimiyla mezun oldugumdan itibaren araliksiz, hem okudum hem calistim. universitemi bitirdim. kendi isimi kurdum ama ise giderken, annemin bana ne kahvalti hazirlamisligi vardir, ne de eve dondugumde aksam yemegi yapip sofra kurmuslugu. calismadigim gunler kalkip kahvaltiyi ben hazirlarim. aksam eve gelincede yemek olmaz, ya kahvaltilik yerim ya da yemek yaparim. annem ise aksama kadar evlendirme programi izler. flash tv ile gune baslar, seda sayan, zuhal topal , esra erol. bir kere bana dua ettigini duymadim. sinirlenince beddua etmisligi coktur. ister inanin ister inanmayin, hayatim boyunca ne annemden ne babamdan yana yuzum guldu. kardeslerim icin canimi veririm ama. allah herkese iyi anne baba nasip etsin. benim dunyadaki imtihanimda buymus. ister ergen deyin, ister baska kulp takin. kendi annelerinizin kiymetini bilin.