yalnızlık

yalnızlık kim ne derse desin imkansızlıktır.. zaman zaman bazı insanlar ben yalnızlığı sevdiklerini iddia ederler. hatta savunmaları da benimki mahkum edilmiş bir yalnızlık değil, tercih edilmiş bir yalnızlıktır ama o öyle olmuyor işte. onların bahsettiği yalnızlık duygusal bir birliktelik eksikliğidir. bu bahsettikleri yalnızlık bile başkalarına anlatıldığında zevki çıkar, içten içe bir övünme şeklidir savunduklarıyla.
yani yalnızlık dile gelir. oysa yalnızlığın birinci anlamı tek başınalıktır. hem fiziksel hem sosyal olarak. yaşadığımız dünyada fiziksel yalnızlığa pek imkan görmüyorum fekat sosyal yalnızlığa gelicek olursak; gözlerin sizden uzak olduğu, kimsenin siz varmışsınz gibi davranmadığı, kimse taraından dinlenmediğiniz bi hayat düşünün! oldu mu şimdi yalnızlık. sen sevdin mi şimdi bunu. velhasıl kelam 'yalnızlık bile başkalarıyla güzeldir' diyerek sonuç cümleme gelmek istiyorum. tanımı tek başınalık olan bi kavramın başkalarıyla güzel olması kelimenin ne kadar ağır olduğunu anlatmaya yeter.