sözlük yazarlarının itirafları

kabul ediyorum bazen söylediklerime kendim bile inanamazken karşımdakinin "vay a.q. gerizekalı lan bu" demesinden korkuyorum.. Çarpıttığım yada tamam bunu da kabul ediyorum, bile bile ve aşırı şekilde isteyerek hatta haz duyarak çarpıttığım kelimelerden u dönüşü yapabilme özellğime bayılıyorum, kendimi şey gibi hissediyorum... haaah buldum!! uzaktan kumandalı füze gibi * Yanlız kumandanın kimin elinde olduğu bölümüne hiç gelmesek.. * ve tabi pişman olmaktan ve keşke demekten acayip derecede uyuz oluyorum ama bünyeme inat pişman olup, keşke diyorum.. bünye meselesi galiba..
Başkalarına takma kafana koyver gitsin olum derken kendim neden koyveremediğimi de bilmiyorum ayrıca, arasıra beynimin içinde birilerinin konuştuğunu düşünüyorum, başımı yastığa koyduğumda içerdekilerin seslerini daha rahat duyabildiğim için uyuyamıyorum ve kızıyorum kendime "bi susun A.Q" diye bağırmak isteyip, çevreme masumca bi bakış attıktan sonra bağıramayıp yatıyorum ve içimden kendime küfrediyorum * olsun ben kendimi böylede seviyorum..