kelimelere bağımlı kalmak

hayatın her zaman kişiler üzerine yüklediği bir meziyettir.

kelimeler ve insanlar arası hem vazgeçilmezlik söz konusu olurken kimi zamanda belki bir bıkkınık belki bir özlem barınır. anlayamazsın anlatırken yetersiz kalırsın. harfleri birleştirip anlamlı bütünlemeler oluşturmak sonra bunların adına kelime demek yetersiz kalır. öyle hissedersin. o harf bütünlemelerine muhtaçsındır.. oysa ki sen hiç sevmezsin ki birşeylere muhtaç olmayı, bağımlı kalmayı.. sen değil misin bu yaşanılanların içinde herşeye tek başına karşılayan.. ama içinden geçenleri anlatmak için, beyninde oluşanları yansıtmak için muhtaçsındır işte onlara..

çoğu zaman tek varlığın sana önceden oluşturulmuş ve öğretilmiş kelimelerdir. biri almış yazı yazmayı sağlayan içinden genelde siyah bir madde geçen alete kalem demiştir sana da onu söylerken kalem demek düşmüştür. oysa ki istemezsin sen onu kalem diye betimelemek.. senin için o çok farklıdır belki sen onun adına hayat demek istiyorsundur ama olmaz değil mi ne de olsa hayat ı karşılayan başka bir kavram vardır. sevmezsin ona öyle seslenmeyi ne zaman yazı yazan o alete hayat desen anlayan çıkmaz, tıpkı hayat için aşk harf bütünlemesini kullandığında kimsenin anlamadığı gibi.

zordur kelimelere bağımlı kalmak.. bak burda bile bağımlısındır.bu derdini anlatırken bile onları kullanmak zorundasındır. oysa ki bir şeylere bağımlı olmayı sevmezsin, sonra da mecburiyetlerden nefret edersin.

hayatın her zaman kişiler üzerine yüklediği bir meziyettir. zor bir meziyettir..