insanlar doğanın kanser hücreleridir

sabahlara kadar tartışılası konu.

her iki tarafta da olasım geliyo. olurunu da düşünmediğim zaman olmuyo değil, olmuyor şeklini de. ama kendi söylediğim şeyleri, kendim çürütüyorum kolayca. çünkü her iki kolu da açık konular. bir orada, bir burada olabiliyorsun.

pekâlâ, düşündüm öyle bi canlıyı basite indirgeyerek:

bir adam varmış. yaşadığı ülke de; türkiye imiş. sürekli işine araba ile gidiyormuş. birgün ya ben hep bencil düşündüm, işime arabayla gittim- geldim bir bisiklet alayım demiş. zaman kaybetmeden bir spotçudan, 18 vites bianchi bisiklet almış. ilk heyecanı sebebiyle, etrafa vermediği zarar için kendini seven bir birey olarak ilk bir haftayı cillop gibi geçirmiş. fakat bakmış ki; hergün bir buçuk saat erken kalkmak, bir buçuk saat erken yatmak zorunda kalıyo. işe gittiğinde ayaklarında hafif ağrılar, baldırlarda kesilmeler ve sonucunda da iş gücü kaybı. hiçbir işveren istemez, sen istemessin, ben istemem. karısının, kızının yüzünü az görmeye başlamış. ta ki kızının zerzenişiyle son bulmuş:

- baba, seni haftada birgün görmekten sıkıldım.

adam o günden sonra yemiş, yedirmiş.

hadi bakayım bir ay et yeme, avlanma, arabaya binme, soba yakma... alıştırılmışsın. ama ben alıştırmadım, suçsuzum. en azından böyle tatmin oluyorum.

herşey için geç kalındığının da bir göstergesidir bu.

doğayı yok etme sebebi; var olma isteğidir. bişeyleri kazanmak için bişeyleri kaybetmektir. çıkacağın kapı yine aynı; var ederken yok et. milyarlarca senedir bu böyle bir klasiktir. nasıl değiştirebilceksin ki? adam ateşi bulmuş. umrunda mı hava, su, toprak. düşünmemiş bile ateşin nereye gideceğini. büyük bir düzen bu. bizler kendi hayatımızı değiştiremiyorken milyarlarca yıllık dünyanın, milyarlarca insanın yaşamını değiştirmek mi? işte o imkansız. çabalar boşa gidecektir. bunun adı; karamsar olmak değil, gerçekleri yaşamak. zararını da gören doğadır. ne ediyim? nerelere gidiyim?

hani hep aynı şekilde dönüyo ya şu dünya. haa işte o olay. hangi konuya gitsek, iyiye çevirmeye çalışsak, iyimserlik göstersekte bitiğiz. çünkü olayların bu yönde kötüye ılımlı bir şekilde gelişmesi düzenin en büyük parçası olmuş.

amcamın biri parayı bulmuş. o zamanlar nerden bilecek ki napolyon yavşağının bile para para diye anıracağını.