babanın ölmesi

acının ne olduğunu o an idrak edemezsiniz. ayrıca dik durmak zorundasınızdır. anneniz vardır çünkü. daha fazla üzülmemelidir. herşeyini kaybetmiş bir insanın daha fazla üzülmesini sağlayacak bir lüksünüz yoktur.
zaman geçer biraz daha alıştığınızı zannedersiniz. oysa ki yalandır. göründüğünüz gibi değilsinizdir aslında. herşey tek başınıza kaldığınız anlar başlar. ya da sarılıp giden bir baba-oğulu gördüğünüzde...bir filmde geçen 'aslan oğlum benim!' sözü hiç kimseye dokunmadığı kadar size dokunur. gözleriniz dolar...kaçarsınız oradan.artık yoktur çünkü...yıllar geçmiştir ama aslında sizin için zaman o an durmuştur. kollarınızda sessiz kaldığı zaman...bir damla bile göz yaşı akıtamadığınız o zamana inat şimdi yüzünüzü yastığa kapatırsınız.
neden? niye böyle oldu? hani herşeyi toparlayıp yeniden başlayacaktık? bu acele gidiş niye? olmadı baba...burda bitmemeliydi bu hikaye...ben sırtımı hala sana yaslıyorum. gücümü hala senden alıyorum. çünkü ben senin oğlunum ve bununla gurur duyuyorum...