kalp krizi

bazı ailelerde genetik olarak aktarılan kriz.
gerek gerçek hayatta gerek sözlükte karşılaştığım anlamsızlıklar ve saçmalıkların yanı sıra sigara içmeye devam etmem beni her gün bu krize yaklaştırıyor.
uğruna mücadele edecek bir gelecek göremiyorum. hayallerim vardı, elimden alındı, kimse ne hissettiğimi, düşündüğümü önemsemiyor, kadınlar sağolsun benim dışımda herkesle çıkıp yatıyor, şişkin egolarını daha da şişirmek isteyen sevimsizler canımı çok sıkıyor ve bana sadece '' boşver, kafana takma '' deniyor.
acı çekmeyeceğimi bilsem hayatıma son vereceğim, sadece bazı kötü insanlar mutlu olurken ben neden kanımın aktığını hala anlayamayacağım.
sesimi kimse duymadı, beni kimse anlamadı ve bugüne geldik. bunu engellemek adına da bir çaba göstermiyorum çünkü gelecek adına umudum yok.
tek dileğim var, eğer ölür gidersem, gerçek hayatta ve sözlükte buna sebep olanlar hissettiğim acının aynısını yaşasınlar. bari bu çok görülmesin, geri kalan hiçbir isteğim olmadı çünkü.