baba

oraya buraya yazdıklarım hep kayboluyor, unutmamak için yazıyorum. vefatından sonra yanlış hatırlamıyorsam ikinci kez rüyama girdi. bence kesin teselliye geldi de neyse. bu sefer uyumuyordu. upuzun, huzursuz, yorucu ve kopuk kopuk bir rüyanın sonunda kendimi birden evde buldum. masanın başında üzerinde gri hırkasıyla bir şeylere söyleniyordu bıdı bıdı, belki daha önce bin kere yaşandı bu ama hiçbir zaman böyle güvende hissettirmemişti babamın söylenişini dinlemek. insan o anın içindeyken anlayamıyor bazı şeyleri. keşke sarılsaydım.