geceleri uyutmayan şeyler

birini unutabilirsiniz fakat nasıl hissettirdiğini unutmazsınız derler ya.

ne anılar ne de özenle kuruttuğum papatyaların odama dolan kokusu artık içimi acıtmıyor fakat gözümde böyle mükemmel bir şeyin meğerse bir şey bile olmadığını fark ettiğim o an ne hissettiğimi unutamıyorum.

moralim bozulduğunda birden ağır uyku bastırır, bayılır gibi uyuyakalırdım. ilk kez, üzecek son kişi olduğunu düşündüğüm kişinin beni böyle yüz üstü bırakmasını konduramadığımdan uyuyamıyorum. yazık.