sobalı evi özlemek

Çekilen eziyeti babalar bilirdi, çocuklar üzerine mandalina kabuğu atar neşeli neşeli oynardı. ama baba o soğuk puslu havalarda kömürlüğe gidip soba kovasını doldurur, eve getirir yakmaya çalışırdı. yandıktan sonra yarım saat cehennem gibi olurdu ev. ama en güzeli pazar sabahı kahvaltısıydı. üzerine kızartılan ekmeklerin tadını hala anımsarım.

fakat şöyle bir durum var ki, o dönemler gelir olarak belki daha fakirdik ama sanıyorum daha mutluyduk. gelir yoktu ama huzur vardı. evde tv de 24 saat siyasi söylemler olmazdı. neşeli programlar olurdu, yılbaşı geceleri bile evde daha eğlenceli olurdu, çünkü komşuluk vardı.

bence soba burada bir araç sadece.