gecenin şiiri

Zamansız çıkagelen kırgınlıkları yaşıyorum.
Dost deyip bağrımıza bastığımız insanların,
Yersiz ve gereksiz sözlerine kırılıyorum.
Bir söz söyleyip de kırmaktan korktuğum insanların,
Hiç acımadan bile bile acı çektirmesinden sıkıldım.
iyiliğini düşünüp, yanımda olmadığı zamanlarda dahi
Vuslatı arzulayıp, çay içmeyi özlediğimiz,
Üç günlük cefa dolu dünyada
Bir vefalı dostumuz olsun istedik.
Her defasında bir kırılma noktası oldu,
Her kırılma noktasında bir darbe,
Her darbe kalpte kara bir leke,
Kara lekeler vücudumuzu saran bir zehire büründü.
Zehir ile eriyip giden dostluk bağlarını
Kem söz ile destekleyen dost...
Sanadır sitemim, Sanadır feryadım.
Titre ve kendine dön Ey Dost.
Sözlerini duymazdan geldim bunca vakit,
Artık sabrım da gücüm de tükenmek üzere!
Kem söz söylersen eğer kulaklarım seni duymaz,
Ve gözlerim sensizliğe mahkum olur.
Gözlerim seni görmez...
Ve şunu iyi bilesin Ey dost!
Bu kalbe her yiğit giremez.
Ve kalpten silinen tekrar geri gelemez.
iş işten geçmeden eline, diline ve beline sahip ol
Edebinle gel Edebinle konuş ki
Sana olan saygı ve sevgimiz artsın, eksilmesin.
Sözler boğazımda düğümlendi.
içimde ince bir sızı.
Artık sükût vakti
Zamansız çıkagelen kırgınlıkların
Sükût ile unutulmaya terk edildiği vakit.
Dost kırılmasın diye dilin lâl olma vakti.
Sustum.
Suskunluğum.
Susturana hediyem olsun.

Durmuş Gönen