sözlük yazarlarının itirafları

Etrafımdaki insanların bana karşı iyi olmasından nefret ediyorum. bu sadece zora sokuyor beni. Kötü olanlarla hiçbir alıp vereceğim yok mesela, onlara istediğim gibi davranır, hayatımı yönetmelerine izin vermem ama iyi davrananlara bunu yapamıyorum. iyi olanlara karşılığını vermek zorundayım.

Dedem geçen hafta 2. Kalp krizini geçirdi ve az önce bir süre çalışamayacağı için özür diledi benden. Neden? Çünkü çalışıp bana para göndermesi gerekiyor. Okuyorum diye. Konumdan ötürü çalışamadığım için de tüm yük onun sırtında. Ne annem ne de babam olmadığı için o üstlendi her şeyi. Buna karşılık tek istediği bu okulu bitirip düzenli bir iş edinmem... Benim istediğimse bu bölümü bırakıp seveceğim ve düzenli olmayan özel sektörde çalışmak ama dedem o kadar iyi ki kendi isteğimi, kendi geleceğimi görmezden gelmek zorundayım. Onların dediklerini yapmam gerekiyor... Bundan nefret ediyorum. Bu minnet duygusundan...

Fahişe gibi hissediyorum kendimi hep. Para uğruna bedenimi satmıyor olabilirim ama ruhumu, geleceğimi, kendimi, olduğum kişiyi başkalarına veriyorum yönetsinler diye. Kişiliğimi bile bu koşullar doğrultusunda oluşturdum. itiraf etmeliyim. Ben, normal bir fahişeden çok daha beterim.