yalnızlık sana çok yakışıyor diyen insan

farklı bakan insandır. velev ki bunu seni çok da tanımayan biri söyleyince dikkat kesiliyorsun. herkes yalnızlığını yadırgarken böyle bir yorum duyunca doğal olarak şaşırıyorsun. şaşırdığını belli etmiyorsun. düşünüyorsun. eve gidince aynaya bakıyorsun. bu tam olmadı diyip boylu boyunca bir de sen o gözle bakıyorsun kendine. hakikaten yürürken, otururken, içerken felan fotoğraflarına göz atınca sanki dünyada hiç kimseye ihtiyacı olmayan bir insan görüyorsun. yürüdüğü yolu bile dolduran, yanında birileri olsa iğreti duracak cinsten. ben de yalnızlık bize yapıştı sanıyordum. şimdi aklıma geldi. bunu samimi biçimde söyleyen insana neden diye sormayı unutmuşum. onu da bi ara sorayım.