sözlük yazarlarının itirafları

Pazar sabahı Ankara'dan Hatay'a yetiştiğimde yoğumbakım kapısının önünde son dedim.
Yolun sonu burası kızım dedim.
Bak canın, ciğerin canıyla uğraşıyor dedim.
Kendi nefesini bile makine yardımıyla alıyordu.
Ben onun elini bile öpmeye kıyamazken.
Birgün incitmemişken düştüğü kaldırımda ayağının altındaki toz çamur bile duruyordu.
O yatakta onu öyle gördüm.
Heryeri makineye bağlı.
Katater takmışlar.
Kirpikleri Kaşına değiyordu.
Ve güzel gözleri kapalıydı.
Bütün hemşireler benim onunla konuşmamı dinliyordu.
Çaresizdim vücudum titriyordu.
Şoktaydım.
Ben geldim bebeğim.
Ablan burada bak kalbimiz beraber atıyor dediğimde gözünün kenarından bir damla yaş geldi.
Yoğumbakımdan çıktığımda gözümdeki yaşlar değil içimde kopan fırtına beni yakıyordu.
Çok korkuyordum ilk defa acı görmediğimi hiç böyle yaşamadığımı farkettim.
Daha önce Bir kardeşimi kaybettim.
ikinci kez olursa ben ne yapacaktım.
Allah ım sana şükürler olsun bana böyle bir acıyı yaşatmadığın için.