yazarların en nefret ettiği il

izmir'dir beyim. sebebi de hayatımda ilk defa annemi kırmama sebep olan şehirdir izmir. şöyle ki; ben tam 5 yıl izmir'de yaşadım. orada okudum, ege üniversitesi'nde. pek de severdim izmir'i. üniversite okumak için hoş da bir yerdir. bi de sevdiğim bir kadın var onu orada tanıdım filan. neyse. mezuniyet için son kez gittiğimde annem, babam ve kardeşim ile birlikte gittik. annem tesettürlü, muhafazakar bir kadın, babam da muhafazakardır, ben de onların oğluyum işte. annemin kapalılığına öyle kötü gözle baktılar, o kadar nefretle baktılar ki çok üzüldüm lan. annem keşke ben gelmeseydim filan dedi. ben de bağırdım ona ne demek bu filan diye. kırıldı bana. annem kimseye bi şey yapmadı ki. pardesü ve eşarp takmış normal bir anadolu kadını işte. niye öyle baktılar lan? bu kapalı kadınlar size ne etti kardaş? (bkz: annemi çok üzdüm böylece bana hep tirenler çarpsın)