sözlük yazarlarının itirafları

artık türkiye'de yaşadığıma yaşayacağıma lanet etmek üzereyim.

yeter artık. içim parçalanıyor. ciğerim yanıyor.

her gün ölüm her gün acı.

çok hassas bir bünyem var zaten, çok. kendimi bildim bileli başkasının acısı benim acım oldu hep.

bu yüzden çok çektim. kendimden nefret ettim.

evet belki çok gerizekalıca bir şey. belki psikolojik bir rahatsızlık.

ama ülkemde gencecik insanlar ölüyorsa, her gün bir eve şehit acısı düşüyorsa, her gün birinin canı toprağa giriyorsa...

bunlar basit şeyler değil. en azından ben kaldıramam bunu.

ölümle, acıyla kavrulan coğrafyada ben keyfime bakamam.

bugün mide spazmı için gittiğim acilde yapılan tetkikler sonucu reflü, gastrit ve ülser olduğumu öğrendim.

neye canını sıkıyorsun bu gencecik yaşta diye sordu doktor.

başka derdim de yok hani.

ne diyeyim? söylesem kim inanır? doktor bana gülmez miydi?

evet obsesif derecede kafama takıyorum bunu. artık yeter diyorum, yeter!

ama ne gelebilir ki elimizden? ben de mi canımı vereyim bir şeyler düzelsin diye? ölüm mü çözüm?

güzel günlere uyanmak dileğiyle...