ben bu yazıyı olmayan sevgilime yazdım

her gün her şeyin aynı olduğu yerde... her dönemeci seni görmek için bekleyen bir kızım ben sadece... bu yüzden her gün durmadan canı yanan ve her zaman yatağına yalnız dönen... aslında ben yara bandınıda severim. sanırım bu yüzden seviyorum canımın yanmasını da... duyduğumda beni ağlatan bir şarkıyı da bu yüzden sırf canım yansın diye saatlerce dinlerim ben... böyle işte benim yalnızlığım... gerçi bakma bana sen ben tıbben mümkün değilim...

sende yalnız kalır mısın rahatsız düşüncelerinle ? benim gibi gözden kaybolur musun o zaman ? belki şu an mutlusundur sen ? belki bu gün son günüm. işte ben tamda bu yüzden yazdım sana bu yazıları...

bulursam seni sende beni sever misin hayalimdeki gibi ?... çünkü ben seni hayallerinin ötesinde seviyorum sevgilim.. . seni sevmeyi unutamam ben, hadi diyelim sende bende unuttuk aşk unutturmaz... işte tam bu yüzden asla diyemedim ben sevmiyorum artık hevesim kaçtı...

bazen ölmüş olduğunu düşünüyorum. genellikle hava kapalı oluyor tabi ben bunu düşünürken. sonra aniden güneş beliriyor. aniden doğan güneş aynı ruh gibi değil mi ? o zaman içim rahatlıyor. belki hala buradasındır ve sadece kapının önünden geçiyorsundur. çağırmazsan gelemem aptal...

bazen ayak seslerini hayal etmeye çalışıyorum. gerçi sadece onu değil gülüşünü, kıkırtını, bağırışını, çığlığını, esneyince yüzünün nasıl olduğunu... en çok gözlerini merak ediyorum... sen çok ağlar mısın? yada her zaman gülen biri olduğun için kırışır mı gözlerinin kenarları ? sahi gözlerin ne renk ? kaşlarını en çok ne için çatarsın sen ? en çok neyden korkarsın mesela ? ismimi senin ağzından duymak isterdim en çok... beni bıraksalar her gün akşama kadar senin hayalini kurarım ben... zaten eminim ben mavi gibisin sen her tonun güzeldir senin... başıma gelen en güzel şey olmak ister misin ?

yorulursam müzik dinler, uyurum belki... yada kitap sayfalarında ararım seni. o zaten hemen yanı başımda her zaman senin gibi değil... sana neden daha rastlamadım ben ? bak halime şimdiden derbederim... biz düşman bile değiliz seninle sadece iki yabancıyız ve en acısında bu...

aslında bakma böyle konuştuğuma sana çok kızgınım... neden gelmiyorsun artık? sen çocukluk yaptında gönlüme salıncak mı kurmadım? yerden göğe kadar yalnız olmak ne bilir misin sen ? yada sessizce ağız dolusu çığlık atmaktan konuşamamak günlerce... her gece bir hayal kuruyorum ve hepsi sabahına yok oluyor... yanlızlık gelip boynundan öptü mü senin ? seni seviyorum evet ama bu seni sevmeyi seviyorum demek değil. sürekli yokluğunla aşağılayıp görmezden geldiğin şey benim kalbim... şimdi birini yokluğunla öldürmen gerekiyor ve şimdi elinde sadece ben varım değil mi ? hepsi bu kadar mı ?

sanırım kaybetmek söz konusuysa en yetenekli benim...

en son 4 yaşımdayken maviyi seviyordum ben. şimdi uzun zaman oldu içimdeki maviler donalı... gülümseyip duruyorum ve her defasında inanıyor insanlar... sahi biraz aptal sanırım onlar... neden dünyaya kırmızı bakmıyorlar ?

insanlar bana şaşırıyor... onlar diyor 14 şubat ben diyorum hüzün... giderek üzüyor beni böyle zamanlar... yine geçiremedik beraber... sahi ne yaparız birlikte geçirsek o günü ? gerçi önemi yok. çay yada kahve hangisini istersen termosa doldururum hemen, sonra gezeriz seninle... bir kaç kitap ve biraz bozukluk işimizi görür nasılsa... sonra bir sokakta kayboluruz ve bulamazlar bizi...

insanlara seninle ilgili fikirleri mi söylemiyorum genelde... muhtemelen bana inanmazlar... ama ben o gün geldiğinde seni gülüşünden tanırım... sorarım hemen sana ''çok tanıdık yüzün, daha önce öldürmüş müydün beni ? ''... eğer dediğimi anlarsan yakanı bırakmam zaten... onda ne buldun diye sorarlarsa duymam bile onları... ne bulduğumu anlatsam o sana aşık olur zaten... hatta birde yağmur yağar ve gökyüzü de aşık olur sana... ama ne olur bana ben sana farklı bakmışım ama sende aynı onlar gibisin dedirtme...

aşık olanlar ölmezmiş çünkü aşk ölümsüzlük demekmiş... ölümsüzlük edebiyettir benim kitabımda... ebediyen bir çok şimdiden oluşur şaşkın, sen hala neredesin ? bana sen lazımsın... seni sadece rüyalarda görmek yetmiyor son zamanlarda artık...

eğer şimdi başkasıylaysan ve o seni mutlu edemiyorsa elini tutan ellerini kırabilirim onun... eminim o benim gibi sevemez seni... hatta o sadece mükemmel aşık rölü yapan bir profesyonelde olabilir... zaten sana bakmaları bile yasakken nasıl tutarlar ellerini senin ?! ayrıca sen buna nasıl izin verirsin ? sevdiğim insanı paylaşamam zaten ben... sana dokunabilmek var ve hissetmek var ayrıca senin olmayan birini kıskanmak var... ben kıskandığım her an acı çekerim ve kırılırım çocuk. beni kırma git annenin porselenleri kır... bu kadar insanın arasından seni seçtim adam ol !

zaten insan hep sevdiği ile sınanırmış. benimde önemsediğim insanlar kalbimi kırmaktan çekinmeyenler oldu daima... hani her şeyi içine atarsında kendini atacak yer bulamazsın işte tam o haldeyim... hayatın kendisi gibi ağır ağır çürümeyi bekliyorum... yalnızım çocuk bunalıyorum... görmek istemediğim insanlarla dipdibeyim ama sen yoksun...

bu yazıyıda seni sevdiğimi bil diye yazdım ben... umuda tutunduğunu biliyorum şapşal... çünkü sen herhangi biri değilsin... ben de aynı durumdayım... bazı günlerim boşver zaten dünde sevilmemiştin... bırakıp gidenler arkalarında bıraktıklarını sevmezler zaten... sevseler acırlar çünkü o hallerine... sonuçta seven ve kaybeden insanın canı bile acır o insana... aslına bakarsan ben acısını içinde yaşayan şu sessiz tiplerdenimdir... ama artık seni ararken sadec canım acımıyor yoruldumda ben... ufaktan birbirimizi tanımaya başlaşak çok şukela olmaz mı ?

şimdi ben senin yanında değilim ya, seni üzen her şeyden uzak dur. tamam mı ? sadece olan göz yaşlarına oluyor gereksiz sıvı ve duygu israfı bu... hem israf günahtır bak... sen yine sıkı giyin, benim bazen içim üşüyor... olmuyor bazen olması gerekenler hadi git uzatma bu yazıyı... ama unutma ben en çok şeyi en kısa zamanda sana söyledim...