ruhun bedenin tasiyamayacagi kadar agirlasmasi

yaşama karşı duyulan açlıkla başladı her şey.daha iyisini daha güzelini istedik daima.ama daha iyiyi bulunca eskiyi sakladık hep bir yerde.belki bir gün işe yarar niyetiyle...içimiz doluydu hep ama ağlayamıyorduk bile.batma tehlikesiyla karşı karşıyaydı gemimiz ve bir şeyler eksiltmeliydik içinden.fazlalıklarımız ruhumuzdaydı hep.evet ,evet ondan atmalıydık birkaç parça denize.peki biz ne yaptık?kıyamadık,yeniyi kaybederiz diye en eski olanı bile atamadık.uyan artık kaptan gemin batmak üzere,uyan ve arındır bedenini artık.çöplükte yaşamaktan vazgeç...