sbs öncesi intihar eden çocuk

40 yaşında dahi insanlar gelecek korkusuyla umutsuzluğa kapılıp intihar ederken, o yaştaki çocukları hayatının geri kalanını belirleyecek nitelikte sınavlara tabi tutmanın sonuçları elbet bu olacaktır.

siyasilerin söylemleri,
hayat şartları karşısında insanların söylemleri,
yetişkinlerin gelecek korkusu doğrultusunda söylemleri...
söylenenleri çocuklar duyuyor.
duyuyor ve umutsuzluğa kapılıyor.
önündeki sınavı, takdir almayı, birinci olmayı...
aydınlık bir geleceğin anahtarı sanıyor.
o kapıyı açamayacağını düşünüyorsa,
o kapıdan cansız bedenim girer diyor.

neden takdir belgesi veriliyor öğrencilere?
neden okul birincileri var?
neden sınavlar yapılıyor,
birinciler,
bininciler...

tüm sorun umut aslında.
umut ekiyorlar çocukların içine,
diyorlar ki, umut birinci olmak,
burun farkıyla yahut 2 at boyu farkla.
bu yüzden takdir veriliyor öğrencilere,
takdir edilen öğrenciler müfredata en uyanlar,
en umut edenler aslında.
ya diğerleri?

ahh, içim sızlıyor,
çünkü bugün içimdeki bir çocuk daha kendini astı.
içimdeki bir diğeri daha yok artık, nedeni ne peki?
pırıl pırıl bir çocuğa, hak etmediği kirli bir umut verildi,
ve geri alındı.
işte bütün sistem,
bütün sorun;
bu.

ahh, içim sızlıyor,
çünkü bugün içimdeki bir çocuk daha kendini astı.