sevgilinin kokusu

dalıp gitmişken pencere yanından gelen bir esintiyle kendinize gelirsiniz. burnunuza dünyanın en güzel kokusu olduğuna yemin edebileceğiniz bir koku gelmektedir. kafanızı çevirdiğinizde o kokuya eşlik eden bir gülüş görürsünüz, daha önce hiç fark etmediğinize şaşırdığınız bir gülüş.
sonra o koku sizinle olmaya başlar hep, beraber geçirdiğiniz günlerin sonunda üstünüze başınıza siner öyle ki gündüz giydiğinizi yatarken çıkarmak istemezsiniz. sevgilinizin geçtiği, oturduğu yerleri kokusundan anlarsınız; oralara daha bir sevgiyle bakarsınız. size sürpriz yapmak için arkanızdan fark ettirmeden yaklaşmaya kalksa bile hep yakalanır, kendisinden önce kokusu gelir çünkü.
sonra o koku gider. siz o kokuyu özlersiniz. dükkanlara girer aynı parfümden istersiniz, koklarsınız, tezgahtarın garip bakışları altında üstünüze başınıza sıkarsınız ama nafile, o koku eski olmuş sevgilinizin teninde "öyle" durmaktadır. siz özlediğinizle kalırsınız.
biten bitmiştir, geçmişte kalmıştır; ama siz ona dair güzel olan şeyleri düşününce o kokuyu o gülüşle birlikte anarsınız.