anneye mektup

anne,

seni o kadar çok özledim ki. bazen uyumadan önce hala çocukmuşum gibi gelip dakikalarca saçlarımı taramanı. yatmadan önce ilacımı içmeyi unutunca bir bardak su, bir bardak süt ve ilaç eşliğinde beni uyandırıp ilacımı içirmeni, soru bankalarımı karıştırıp çözmediğim sorular için hesap sormanı, dizinde uyumayı, işten geldiğin zaman bana moralini bozan şeyleri anlatmanı ve sonra beni dinlemeni... burada her şey çok donuk, duygusuz. keşke hiç ayrılmasaydım dizinin dibinden. biliyorum sen de istemiyordun gitmemi, ama bir şey demedin, beni engellemek istemedin. keşke engelleseydin anneciğim, izin vermeseydin. hanım hanımcık evden okula okuldan eve gitseydim. burası çok soğuk, çok yalnızım. beni dinleyen tek canlı, sevgili kedim.

neyse anneciğim, bunları sana söylemeyi çok istiyordum ama benim için endişelenirsin, üzülürsün diye pek bahsetmedim. her şey güzel olduğu zaman bunu okuturum belki sana. seni çok seviyorum, meleğim, güzel annem.

kızın pallas.