sözlük yazarlarının itirafları

her şey sabah 8’de uyanmam gerekirken 8.30da uyanmış olmamla başladı. üstümü değiştirip evden çıkmam 5 dakika sürdü. neyse… buraya kadar her şey normal. saçlarımı alelacele topladığım için yavaş yavaş çözülmeye başladı hay allah’ım ne yapsam düzelmiyor. dükkanların önünden geçerken göz ucuyla bakıyorum hala kötü. ‘olmuyorrr bir şeyler yapmam lazımm’ derken girdiğim bir sokakta camları aynalı bir araba gördüm. sokakta da hiç kimse yok! en iyisi şurada saçlarımı toplayayım diyerek hedefe yöneldim… açtım saçları yeniden toplamaya başladım. sanki kendi evimdeymişim gibi bir de beğenmiyorum toplayıp toplayıp yeniden açmalar olmadı böyle demeler. iyice kendimden geçmişken arabanın camı yavaş yavaş açılmaya başlamasın mı. aman allahım içerde pos bıyıklı şişmanca bir amca dişlerini göstererek sırıtıyor:

+birine mi baktın hanım kız!*
-yoo, pardon.

dedim. ve hızla uzaklaşmaya başladım. o arabada kaç kişi vardı? acaba ne düşündüler hakkımda? bunun bir rüya olmasını çok isterdim ama olmadı sözlük. işin kötü yanı saçlarım şimdi öncekinden daha kötüydü ve bütün bir yolu bu şekilde bitirmem gerekiyordu... neyse ki zamanında açtı adam camı o rahatlıkla ayaküstü makyaj yapmadığıma seviniyorum. dünya küçük acaba o arabanın plakasını alsa mıydım? bir daha 10 metre uzağından bile geçmek istemiyorumm.