artık sevilmediğini bile bile ilişkiye devam etmek

öncelikle;
(bkz: onun sensiz de mutlu olabildiğini görmek/#11375263)
tarifi zor, çok karışık bir olaydır. çok zordur çok...
eskiden seni canından çok sevdiğini bildiğin sevgilin artık seni sevmiyordur. ne de koyar adama. ne kötü bir histir bu. inanamazsın, hazmedemezsin, kabullenemezsin... ama durum budur. o artık seni sevmiyordur.
inkar eder. "senle alakası yok" der. "sinirim bozuk" der, "kafam karışık" der.
ama asla eskisi gibi "seni çok seviyorum herşeyim" demez.
arada bi "seni seviyorum" der ama bakışlarından anlarsın. eskiden bunu söylerken gözleriyle de konuşurdu. her yeri derdi bunu.
şimdi ise sadece ağzıyla söylüyor. ama sadece ağzıyla. ne beyniyle ne kalbiyle. sadece ağzı "seni seviyorum" diyor.
ve sen bunları bilirken ondan kopamazsın, ayrılamazsın ondan. bu güç sende yoktur ki. bunu ancak ve ancak o yapabilir. bir gün sana "seni artık sevmiyorum. ayrılalım" demesini beklersin. beklerken her akşam yatarken o anın gelmemesi için tanrıya yalvarırsın. her sabah kalktığında o korkuyla uyanırsın. "acaba bugün mü olacak?" diye kalkarsın yataktan. gözlerin dolar.
her gün...
her gün...
oysa ne de güzeldi her şey eskiden. dünyadaki en mutlu insanlar sizdiniz. en ama en uyumlu çift sizdiniz. dünyada en çok siz seviyordunuz birbirinizi.
şimdi?
kıçına tekmeyi yemeyi bekliyorsun...
yazık.
her şey bitebiliyor. asla asla dememek lazım. benim inanın aklımın ucundan geçmezdi şu satırları yazacağım. evlenecektik ki biz. kızımız da olacaktı. adını bile koymuştuk. o kadar emindik yani. en mutlu biz olacaktık. herkes bizi kıskanacaktı. dünyada sadece ikimiz varmış gibi olacaktık. gerisi umrumuzda olmayacaktı.
yalanmış her şey.
bir daha kime nasıl güvenirsin?
kimi nasıl seversin??
aşk diye bir şey gerçekten var mıdır ki?
biz onu dibine kadar yaşamamış mıydık?
şimdi nolduk?