bugün

alıştıra alıştıra kampüs kapısından içeriye sokulması gereken kızdır. başlarda sıcaktır ama girdikçe alışıyor insan.
gereksiz bir korku taşıyan kızdır. her insan canavar değil, gereksiz ön yargılar yüzünden insanlardan uzaklaşmanın gereği yok.
(bkz: o benden korksun)

hiç unutmam lisenin ilk günü, herkes sınıfta yeni sırasına saf saf oturmuş etrafına bakınırken "kralınız geldiiii" diyerek bi çocuk girmişti sınıfa, gülüyordu da bi yandan. o anı hala hatırlar ve gülerim ama hayatta onun gibi olmak lazım aslında. etrafı yabancı/büyük/tehlikeli görmedikçe aslında onun ne kadar basit ve sıradan olduğunu anlıyorsunuz. ne olacak? güveni de satın almıyorlar ya. kim ne yapabilir en fazla?
bundan yıllar önce benzer özellikler gösteren biri olarak söylemeliyim ki ; asla korkmaması gereken kızdır. aklı başında birisi isen hiçbir sorun yaşamazsın. ayrıca hayatını utangaç sıkılgan biri olarak sürdürmeyip kişisel gelişimin için birçok kapı aralamış olursun.
ilk gece korkusu olan erkekle ölümüne kapışır. anlıyoruz tatlı telaşlar falan ama merak etmeyin. önce yanınıza bir yavşak yanaşacak. sizde salak gibi üniversite havasına bürünüp gelene geçene yüz vereceksiniz. gerisi ip söküğü gibi gelecek önce bekaretiniz gidecek sonra paranız, yavaş yavaş tükeneceksiniz...
Kadınlar sayenizde otobüse binmeye bile korkar oldular.
Benimle aynı korkuya sahip olan hemcinsimdir.

Ya bildiğimiz korkuyorum; az konuşan, dışarı çıkmayı sevmeyen, insanlardan utanan, insanlarla iletişim kuramayan, daha çok film izleyip oyun oynayan biriyim.
Köy sayılabilecek bir yerde büyüdüm (bkz: Anamur) ve herkes tanıdık olduğu için hiç kötü bir olay yaşamadım.

Türlü türlü insan var ve ben daha birine " Merhaba " demeye acizim çünkü utanıyorum.
Gel gelelim ki yeni bilgilere açık, okumayı ve yazmayı, sürekli araştırıp gelişmeyi seven biriyim.
Ama ben nasıl yaşayacağım üniversitede?
Üniversitedeki bir günümü düşününce elim ayağım titriyor, soğuk terler akıtıyorum.
Üniversiteden değil orada başına geleceklerden korkan kızdır. Haklıdır.