yalnızlık

iki kişiyle de olabiliyormuş.
(bkz: trip entrysi)

"Her insan kendi olması karşılığında topluma bir bedel öder. Az ya da çok ama mutlaka bir bedel... Kimse bedelsiz kendi olamaz. Bu bedel çoğu kez yalnızlıktır."

kime ait olduğunu bilmiyorum ama açıklıyor işte her şeyi...

boşluk harbi.

genelde yanlızlık olarak yazımı yanlış yapılan eylemdir. Yalnızlık zordur

paylaşılamayan hislerden en asili. bazen öyle bi çöker ki insanın üzerine güneş doğmaz günlerce.

kalabalıkların içinde dolasırken , senin hiç kímsen olmamasıdır. bir kahve fincanıdır, müzik dinlerken kulaklığın ikisini de takıyor olmandır yalnızlık. yılın her mevsiminde içinde oluşan akşam serinliğidir.

26 yıl koymadı da, 27.senesini yurtdışında geçirince öyle böyle değil baya koyduğu his. gurbet başka derler de hassektir dersin ama öyle olmuyormuş. o yüzden gurbetlik yaşayacaksanız, zaten aileden ayrı kalacaksanız bari sizi seven birini bulun ki gurbette derdinizi anlatacak biri olsun.

zordur.her insan kaldıramaz.

gerçek bir ihtiyaçtır.

belirli zamanlarda ihtiyac duyulan güzel bir seydir. arkadasin dedigi gibi kafa rahat.

Bazen çok güzeldir yalnızlık, ama bir yere kadar.

yalpalanma ve kararsızlıkla geçen ömürdün
aldanılmış bir kişi uğruna geçen zamandın sen
lafları yeri geldiğinde söylememiş biriydin
nasip değilmiş deyip hep kaçardında sen
ıssız bir adada sadece o ve ben hayallerini kurardın rüyanda
zamanın su gibi akıp geçtiğini bildiğin halde içindekilerini söyleyemedin ve ertesi güne bıraktın
loş bir ışık altında boş hayallere kapıldın ve bu hoşunada gitti
ıssız boruların içinden geçen sesi duyuyorsun şimdi odanda
kendi kaderini kendin yazdın ve şimdi yalnızsın.

i.B

Bazen kurtuluştur bazen felaket.

bazen mutlu olmak için yalnız olmak gerekir.

insanın ihtiyaç duyduğu durumlardandır. arada yalnız kalmak lazım.

ulan ne hallere düştük iyi mi, lisede benden iyisi yoktu halbuki. ne olduysa lise son sınıftan itibaren oldu, üniversitenin ilk yılında da kimseyi çekemez bir adam oldu, aksi, lanet. yıllar insanı everdikçe erkekler piç ağızlılık özelliğini kaybederler diye duyardım da ''olmayınca olmuyor'' diyecek kadar çaresiz kalabileceğimi düşünmezdim. en kötüsü de yıllarımı verdiğim üç kızın ard arda hayatımdan çıkması oldu. sokaklardaki kutu kola şişelerine vurar oldum. zaten bursa'ya geldim okumaya, ta istanbuldan. bir de gurbet psikolojisi sardı, iyice attı hayat beni ücra köşelere, birikmiş amortismandan ibaretim artık.

diceğim o dur ki ağalar; her erkek evladı yaşadıklarına ve ergenlik dönemlerine göre içine kapanır, piç özelliklerini yitirir. yeteneklerini kaybeder. fazla dallanıp budaklanmayın, budanmaya kalktığınızda çok canınız yanar.

unutulmuşlar listesindeki adımdır yalnızlık.

su an kemiklerime, iliklerime kadar hissettiğim şeydir.

Tercih edilmişse hoş olan şeydir.

Yarin tatil nedeniyle uyuyacak olsan bile kalktiginda yine ot gibi kimse olmadan kisa uyduruk bi kahvalti yapacak oldugunu bildigin icin simdiden uzulmektir yalnizlik. Hic mi kimse olmaz bu nasil bir yalnizlik bicimi. Bi kahvalti yapip birakcam be, soz.

yaşamayı bilince güzel olandır. en çok güvendiğin kişiyle, kendinlesindir. bu yüzden güzeldir. hani şimdi üzülüyorsunya her gün, ağlıyorsunya kendini bilmezler yüzünden. yalnızlığında eğer bir üzüntü sarsa bile bunlar hep sen kaynaklı, başkaları yüzünden ağlamazsın bunun için. başkalarının burnunu sokamadığı, kirletemediği dünyanı yaşarsın.

birçok çıkmaz sokağa verilebilecek isimdir. gri renklidir.

insana insan oldugunu unutturan durumdur. ne yasama sevincin kalır, ne de hayatının anlamı.

Yalnızlık hiç görmediği hiç tanımadığı birini özlemesidir insanın...

insanlar hep çok şey dilemiştir bu hayatta. Hiç bir insan gördünüz mü
allahım yeter bu kadar mal,mülk,mutluluk,huzur,sağlık vs. daha fazlasına
ihtiyacım yok diyenini?

Bu hayatta bir yalnızı ancak bir yalnız anlar. Sevgisizlik kadar kötü bişey yoktur. Ama sevgiyi bulduğumuzda da sonradan görmeler gibi hor kullanırız sevgi denen arabayı. oraya buraya çarparız. Her dakika kaza yaparız. Nasıl olsa paramız vardır. istediğimiz kadar tamir ettiririz.

Neden bu hayatta en sevdiğimiz insandan gelecek koskocaman bir öpücük bizi mutlu etmeye yetmez?Neden onları en çok seven bizken yine en çok biz üzeriz,biz ağlatırız? Onlar bizim en sevdiğimiz insan değil midir?

Aslında bu zamanda aşk,sevgi kavramı da biraz muallakta sanki. Öpüşmeyi,ortalıkta el ele tutuşarak gezmeyi aşk sananlar var etrafımızda. Birini sevmek bu dünyadaki diğer her şeyi daha az sevmek değil midir? Birine aşık olmak onun bütün kusurlarına rağmen onu dünyadaki en mükemmel insan olarak görmek değil midir? Birini özlemek onun yokluğuna dayanamazken aynı zamanda varlığıyla teselli bulmak değil midir?

Bence gerçek sevgi yanıbaşındayken bile onu özlemektir. Kaybetme korkusundan tir tir titremektir. Onsuz yaşayamayacağını sanmaktır. Onsuz yaşayamayacağımızı sanarız ancak yaşarız. Ama onunla bir başka yaşarız...

Bu dünyadaki en acımasız varlık insandır. Bencillikleri yüzünden en sevdiklerine bile muhteşem
zararlar verirler. Neden mutlu olmak için çabalamak yerine mutsuzluğa alışmayı seçelim ki? Mutsuz insanlar değil midir etrafına en çok zarar verenler? Mutluluk kazanılması zor bir kavram değildir. Mutluluk bir çocuğa ilk bisikletini almak kadar basittir aslında. Yada fakire iki lokma ekmektir mutluluk.

Bizler önce kendimize neyin fakiri olduğumuzu sormalıyız aslında. Eğer neyin fakiri olduğumuzu,aslında bu hayatı yaşarken neye ihtiyaç duyduğumuzu keşfedersek,mutsuzluk hapisanemizden dışarıya ilk adımları atmış oluruz aslında. O zaman işte elimizde somut bir yaşama sebebi olmaz mı? işte o zaman bu lanet hayattan ufak bir intikam daha almış olmazmıyız aslında? O zaman neden hala durup mutsuzluğumuzdan şikayet edelim ki?

Harekete geçme zamanımız geldi de geçiyor bile. Somurtkanlıktan kurtulup güleryüzlü etrafa ışık şaçan insanlar haline gelebiliriz. O zaman daha çok sevip,daha çok sevilmez miyiz? Zaten bu hayatta en büyük zenginlik sevgi değil midir? Cevap: Binlerce kez evet sevgidir. Çünkü satın alınacamayak tek şeydir...

Birgün o hiç tanımadığınız ama sizi kaybetmekten çok korkacak olan kişiyle tanışmanız dileğiyle...

Kalabaliklar icindeyse berbattir.

Binlerin içinde tek olmaktır. Yemekhane tıklım tıklım ve sen tek yemektesin o sessizlik sana yanlızlıgın yansımasıdır işte..