bugün

O' nu özlemeyi özledim.
ali sami yen'i özledim be sözlük.şimdiden gözümde tütüyo..
(bkz: uyku)

5 6 aydır gece 2 sabah 8 çalışıyorum. artık yoruldum. aşırı.
Trt deki kıvırcık saçlı ressam amca, ey gidi günler.
liseli birbilebilseni özledim. o mutlu olmasını bilebilen ergeni, kendini bilen çocuk birbilebilseni. bu artığın geçmişini özledim. kar yağdı diye dünyanın en mutlu insanı olan birbilebilseni. dayısı, halası uzaklardan evine yatılı geldi diye mutlu olan, yarın bayram diye gece uyuyamayan, mahallesinde günün en kazançlı tasocu, misketcisi olup evinde özenle yeni tasolarını inceleyip onlara baka baka doyamayan, gözleri her daim parlayan birbilebilseni özledim...
ben özledim galiba seni...
(bkz: sevgili)
eskiye dair her seyi..
Aralik basindan beri cek cumhuriyetinde olan ve daha Mart`a kadar burda kalacak olmama istinaden ;

(bkz: sevgili) (bkz: 1 yasindaki yegen) (bkz: aile) (bkz: arkadaslar) (bkz: galatasaray)
(bkz: özlemeyi özlemek)
çocukluğun verdiği sorumsuzluğun dayanılmaz hafifliği.
üniversite yılları. sorumsuz ve kaygısızca okul ve ev arasında geçen zaman.
tatili özledim.
olmak istedikleri yerler, kavuşmak istedikleri kişiler, uzun zamandır arzuladıkları ama çoğu zaman ıskaladıkları, bazen bir adım yaklaşıp bazen bin adım uzaklaştıkları, çoğu zaman perdenin arkasından uzaklara bakıp iç çektikleridir. her insanın yüreğinde taşıdığı bir özlemi vardır; benim yüreğimin balkonlarıdır, özlemler.

-göl kıyısında bir evde oturmak.
bütün ailenin bir arada olduğu zamanlar. hiç eksilmeden. kocaman avlulu, kalabalıklarla yemek yediğimiz anneanne evi, dedemin heybetli cüssesi, özlenecek kimsenin olmadığı dönemler, ağlayınca geçen anlık dertlerin yaşandığı, çocukluk...
her pazar akşamı banyo yapıp, sobanın üstündeki portakal kabuğu kokusu eşliğinde babamın dizinde uyuyakalmak. soğuk havalarda buğulanmış mutfak camlarına (her ne kadar anne kızsa da) ismimi yazmak.
renk renk kuru, sulu ve pastel boyalarla gönlümce resim yapmak...
sarhoş olmak.
emrah serbesin yeni kitapları...
(bkz: öğrencilik)
eski trollerimiz.
sıla hasreti.
annenin hazırladığı pazar kahvaltılarının kokusuyla uyanmak, seni gerçekten sevdiğini bildiğin birisinin saçlarınla oynarken uyuya kalmak, lise sınavlarının kolaylığı, çocukken ki arkadaşlık kurmanın kolaylığı, dağ taş demeden bisiklet sürmek, iki kişilik hayal kurmak.
çocukluğum dışında hiç bir şeyi özlemedim..
ilk maskenin takılmadığı son gün.
-geceleri nba maçları seyretmeyi özledim.
-kadıköyde kahve içmeyi özledim.
-4 kişi toplanıp tokadına yuklemece oynamayı özledim.
-günde 30 kişiyle konuşmayı özledim.
-kanepeden düşene kadar güldüğümüz öğrenci evini özledim.
-ne var ne yok özledim işte kış günü.
üniversite yıllarımı geçirdiğim izmir' de, yurdumun bulunduğu inciraltı sahilinde müzik ve içki eşliğinde gerçekleştirilen muhabbetler.