bugün

Bu kadar kini ve ofkeyi nasil tasiyorum bilmiyorum.siz nasil ofkenizle basa cikabiliyorsunuz?ben cikamiyorum iste.o kin o ofke beni yiyip bitiriyor.isin ilginc tarafi neye ofkelendigimi bazen ben bile anlamiyorum.ama hissediyorum bu kadar nefret kalbimi cook yoruyor.adeta eziliyorum agirligi altinda.ama elimden de bir sey gelmiyor.o gunlerde nasil yikmislarsa guvenimi hala hicbir insana guvenemiyorum.nasil kirmislarsa kalbimi bazi yerlerini hala toparlayamiyorum.ve o merhametimi iyi niyetimi nasil cekip aldilarsa benden geri yerine koyamiyorum.
Sanirim artik yoruldum sozluk.
bugün kendimle ilgili acı bir gerçeği keşif ettim, gerçek şu ben yaratıcı öğrenmeye açık bir insan değilim. bu şu demek oluyor bana bir görev verin ve başkalarının bu görevi nasıl yaptığını gösterin bende aynısını geliştirerek yapayım. çoğunuzdan şu fikir oluşmuştur ee ne var amk bizde başkası ne yapıyorsa onun benzerini yaptık diye. bendeki durum şu ben hiç bir zaman kendimi öyle görmedim.
bir itirafım daha olacak bu gece için. cidden ne istediğini bilen bir adam değilim tüm sevgisiyle gelen kadınları tek tek itmeyi başarabiliyorum.
kendime bile itira fedemiyorum, buraya mı yazacam?
Ne zamandır temel hak ve özgürlükleri savunmak devrimcilik yada sosyalistlik oldu.. Siz olayı anlamamışsınız.. hem de hiç
uyumak için fazla yorgunum.
itiraf etmek gerekirse hiçbir zaman an'ı yaşamadım. hep ya geçmişte kaldım ya gelecekte. yaşıtlarım gibi eğlence peşinde ya da an'lık sevinçlerim de olmadı. kendimi de hiç düşünmedim. akraba olarak şansız olanlar sınıfındanız bizde işte. ailemin başı düşmesin diye her adım attığımda mutlaka onları düşündüm. pişman asla değilim ki bence herkes böyle yapmalı. her zaman plan yaparken ikinci veya üçüncü seçeneklere değil de z'ye kadar giden planlar kurdum kafamda. merdivenin ikinci basamağını değil hep üçten sonrasını düşündüm. basit bir insan olarak görmediğim için kendimi bu yüzden hayal kurarken de hep en yükseği hedefledim. kendimi hep en tepede hayal ettim. olur olmaz bilemem ama nasibinin ayağına gelmesini bekleyenlerden değilim. kapıları hep kendim açtım. her zaman sessiz sakin kaldım bu yüzden insanlar onların arkasından çevirdiğim işleri göremediler. hep söyledim ve her zaman söyleyeceğim ben asla iyi bir insan değilim. ikiyüzlü veya bencil diyebilirsiniz ama en azından sizin gibi saklamıyorum. madem itiraf ediyorum bir tane daha gelsin o zaman; (bkz: saman altından su yürütmek) deyimi gibi alttan alttan insanları istediğim kıvama getirdim. ( bu dediğim yüksek mertebe de olanlarda dahil ) kimseye kötülük yapmadım fakat damarıma basıldığında dünyanın en kötü insanı oluyorum. sizin o klasik cümleleriniz deki veya filmlerde ki kötü adamlar gibi değil. tövbe estağfurullah ama şeytanla yarışır şekilde. yavaş yavaş ölürsünüz farkına varmazsınız. hatta ölürken de benden yardım istersiniz o derece. yukarıda kendimi hiç düşünmedim dedim ya aslında ailem konusunda kendimi hiç düşünmedim. diğerlerinde kendimi düşündüm. dünya kötü bir yerse bende oyunu kuralına göre oynarım..... tıpkı herkes gibi.......

bu dünya da herkes beni sadece yüzde 30'dan fazla tanıyamaz. gerçekte kim olduğumu kendime bile söylemem. çünkü yeri gelir kendimi bile tanıyamam.... neyse bu kadar itiraf yeter. iyi akşamlar......

( en azından samimi yazdım )
Sözlükten bir kıza vuruldum.

Ama öyle böyle değil.

Seni seviyorum kız!

Gel benim ol!
Ooo iyi başlık.
sözlükten bir kıza vurdurdum.

edit: https://i.ytimg.com/vi/vfzQg3SuEtg/hqdefault.jpg
asıl başlığı yazmaya üşendim valla ya. :/ evet emoji de kullandım. pft... güzel tabi ilk ve tek olmak iyidir bravo sayın yazar.
https://i.ytimg.com/vi/vfzQg3SuEtg/hqdefault.jpg
iyi değilim. Cidden. Başkalarının belki istediği bir hayattayım belki. Ama aç bir insan olduğum için doymuyorum ve hep fazlasını istiyorum. Öyle fikir karmaşıklığının içindeyim ki taban tabana zıt iki gorusu bile benimseyebiliyorum.
Falan filan. Kısacası yalnızım hepsi bu.
Dolaptaki şişeyi kafaya diktim...
Kendimi iyi hissetmiyorum. Boşluktayım.
şarjım %16.
ben gördüm... çok gördüm... erken yaşlandım. bir daha da çocuk olmadım zaten.
Yağmur yağarken bir apartmanın pervasına saklanırız ya.
Benim gözüme giren herkes de yağmur dinene kadar kirpiklerimin pervasında saklanmış.
Terk edilmeyi kabullenmek çok zormuş.
bilinci olmayan bir askerdi, borcunu daha göremedik.
Büyü diye bişey varmış yıllardır süregelen. Bilmem, anlamam, dinlemem. ilgimi de hiç çekmemiştir bu zamana kadar. Taa ki bugün arkadaşlarla konusunu konuşana kadar. Envai çeşit büyüden bahsettiler. Papaz büyüsü, sabun büyüsü, ayırma büyüsü, bağlama vs. Bunların içinde bir tanesi dikkatimi çekti evdeki huzuru kaçırma büyüsü. Adı bilmem ne. Okudum okudukça ev içinde ki durumları gözlemledim, ev de ki huzursuzluk, mutsuzluk, eve gelmek istememe, kardeşlerimin içsel sıkıntıları; ki sıkıntı diyorum, sıkıntının ötesinde içsel sorunlar. Gibi gibi.

Biz aslında çok varlıklı bi aileyiz dededen gelen bi zenginlik var, fakat elimizde ki milyarlık paraları değerlendiremiyoruz. Bir bereketsizlik var. Bu varlığı, zamanında köyde çekemeyen bir sürü akrabamız vardı malesef hala var. Biz o kadar varlığa rağmen, yokluğu yaşadığımız oluyor. Ve o asla görüşmediğim görüşmeyeceğim akrabalarımızın gözü hala bizde ki servette.

Geçenlerde annemle konuşurken; zamanında bu tarz uygulamalar yapıldığını, evde büyüler bulunduğunu, ama önüne geçemediğini söylemeşti. Pek önemsemedim çünkü saçmalık. Ama okumaya başlayınca aslında hiç de yersiz ya da saçma değildi. Ruhani varlıkları devreye sokup bu tarz insanın içi kararmışcasına canileşmiş, olayı diğer boyuta taşımış insanların varlığına inandım. Bu insanlık dışı olayları yapma cesaretinde bulunan herkesi, Ki yaparlar insanoğlu o kadar iğrenç bir mahlukat ki, Allah yedi kat cehenneminde barındırsın. Hem bu dünya da hem de öbür dünya da...
tam bir eziğim.
istanbul u bırakıp ankaraya geldik, her gün iş ev diye diye sosyal yaşamı kuramadık , kimseyi tanımıyorum , tek arkadaşım ankaranın ayazı.
Bazı yanlışları kabullenmeliyiz. Yalnız her yanlış görünen şey de yanlış olmayabilir. Bilinçaltı kabullenmeye zorluyor olabilir. Bunun farkında olmalıyız.
Şu an berbatlık seviyesinin düşebileceği en berbat seviyedeyim. Arkadaşım bildiğim, gerçekten beni anladığını düşündüğüm birine ihtiyacım vardı ve mesaj atamadığımı farkettim.
Muhtemelen benden uzaklaşmak için yaptı, belki de benden sıkıldı, bilmiyorum. Ama benden uzaklaşmak için yaptığını tahmin edebiliyorum.