sözlük yazarlarının itirafları

en yakın arkadaşlarımdan biriyle alkolün etkisinde seviştim. o an durabilecek taraf bendim. ama durmadım.

Sevmediğim insanların isimlerini unutuyorum. Tuhaf, hem de çok.

telefonumun şarj kablosunun usb ucunun olduğu tarafında bir sararma gördüm. "yandı mı acaba bu?" diye düşündüm. ilk tepkim o kısmı yalamak oldu. yanık kablo tadındaydı. dilim de biraz tahriş oldu.
kötü fikir. sakın denemeyin.

Rüzgar uğultusundan çok korkuyorum. Bu yüzden de kulaklıkla müzik dinlemeyi tercih ediyorum. Sezenden bir şarkı denk geliyor, korkmaktan kaçarken tribe giriyorum.

Bugun de namazimi kilmadan yatiyorum. Ve kendimi gercekten kotu hissediyorum.

şu anki ruh halimi şöyle itiraf edeyim :

yeni bir sabaha mecburum yine
yanımda bir ben var bir de dertlerim
duygularım yıkıldı çöktü üstüme
altından kalkacak halim yok benim..

Katılmadığım entrylere gündemde kalmaması için fikrim olsa bile hiçbir şey yazmıyorum.

Ben ufakken teyzenin biri bakkalın önüne gelip "ali şurdan bi ekmek alsana bana" demişti.

"Buraya kadar geldin gir kendin alsana kadın teyze" demiştim. Kadın teyze demem yüzünden annemle tartışmıştı.

Caktirmadim ama acayip üzüldüm sözlük.

kalbim o kadar hizli atiyor ki sozluk...

Birinin beni sevdiğini hissetmeden ben onu sevemiyorum. Arkadaşlıklarim bile böyle. Karşılıksız sevmenin ne olduğunu tadamadan öleceğim. Oglum hariç tabi.

Sabahın korunde kalkıp esneye esneye günü geçirmenin bana daha iyi geldiğini düşünüyorum... (Acaba uyusam mı?)

şefkat ve merak.. dizginlemem şart.

insanların başarılarıyla övümesinden midem bulanıyor.

buhranlardayım. bilmiyorum.

ne yapacağımı. nereye gideceğimi.

benim gibi insanlar mutluluğu huzuru asla tadamayacak. korkuyorum.

arka fonda ahmet kaya söyle çalıyor. ağlamak istiyorum. göz pınarlarım kurumuşçasına hiçbir şey olmuyor.

annem beni çağırıyor yanına hastayım diyor. deliler gibi gitmek istiyorum ama yapamıyorum.

ben neyim bu hayatta ne için nefes alıp veriyorum. hangi hakla yattığım şu yatağı işgal ediyorum ve ne için kalbim atıyor her bir zerreme kırmızı sıvıyı gönderiyor bilmek istiyorum neden.

zayıfladım artık çok iyi hissediyorum bunu. büyüdükçe küçülüyorum. sanki tek emin olduğum şey bu hissiyat.

gökyüzü masmavi. bu maviliği lekeleyen birkaç parça bulut gibiyim sanki.

hiçbir yere ait değilim ve saatin her bir hareketinde bunu daha iyi anlıyorum. daha güzel vakitler gelecekmiş gibi bekliyorum.

bir rüzgar doluyor odadan içeri. bilinmezlik üzerine nameler okuyor belki. soğuk ve soğuk.

karanlıklar. bu kelimeyi şu yaşamın son dönemlerinde fazla kullanıyorum biliyorum ama tek gördüğüm şey bu. çaresizim.

çevreme bakınıyorum ve ardı ardına yaktığım sigaralarla ve onların dumanını umarsızca üflediğim penceremin girişine söylüyorum halimi.

anlaşılmazlık ne kötü şey azizim diyorum durmadan. gülücükler saçtığım zamanlar daha çok sıkılıyorum sanki.

bir şair düşlüyorum. buhranların arasında küllerinden doğup hüzünlü nameler söylüyor kulaklarıma.

uzaklardan çocukların bağırışları doluyor içime. benim bağırmak için duyduğum isteği köreltiyorlar. ama bitmiyor, tükenmiyor içimi kemiren bir edayla bağırmak istiyorum. ne diye bağıracağım bilmiyorum.

dilimde yabancı bir tat var uzun süredir. ne olduğunu bilmesemde son nefesime kadar benimle olacağını anımsıyorum.

satırlarca dert karalıyorum durmadan. kimse bilmeyecek olsada yazıyorum öylece. belki de kaderime olan isyanın bir tecellisi bu yaptığım.

can sıkıntısı ve bıkkınlık. hayatımın özeti birer kelime gibi durmadan düşüncelerime nüfuz ediyorlar. sahi neydi güzellik.

zeytin gözlü geliyor karşıma çoğu zaman. ona anlatıyorum. ellerini tutmak istiyorum. kayboluyor hemence. benden gidiyor bilmiyorum.

uzun saçları geliyor aklıma gülüşü üşüşüyor dertlerimin üstüne. bunlar bilinçaltı denen şeyin oyunları sanki.

bilmemek ne kötü şey. parça parça olmuş hayatımın bir tezahürü sanırsam.

durmadan kitap okuyorum. benden bir parça arıyorum. winston ve daha nicelerini içimde hissediyorum. karşıma alıp konuşuyoruz. geceler geceleri kovalıyor yetişemiyorum.

çaresizlik de nedir azizim.

bilmiyorum.

her solukta duyulan acı mıydı?

bilmiyorum.

onu o kadar çok özlüyorum ki sözlük...
en son 4 ay önce konuşmuştuk ben dayanamayıp ağlamıştım onun sesi titriyordu..
kızdı bana, ona iyi gelmediğimi söyledi beni sevdiğini biliyorum ama o kadar yaraladım ki onu o kadar cok yara açtim ki kalbinde hala nasıl beni sevebildiğine hayret ettim..
ben de onu cok sevmiştim ama kuralları aşamadım işte duvarlarımı yıkmak zor geldi günaha girmek istemedim.. gitmek daha kolay geldi bende öyle yaptım...

Boktan bir doğum günü geçiriyorum. Hayatımın en tatlı olabilecek sürprizini uyuduğum için kaçırdım.

duygularım kapalı. kapalı derken sosyal ortamlarda kapanıyor otomatik olarak. sanki bir auto-switch butonu var bir yerde.

çok nadir paylaşırım duygularımı. ancak sarhoş olacağım. ya oturup uzun uzun konuşurum yahut susarak anlatıyorum. zor olmuyor mu diyenler oluyor. evet zor olduğu doğru, bazı anlarda öfke patlamaları olmuyor değil. nasıl yapılır, nasıl düzeltilir bilmiyorum.

eksik birşeyler var, neler eksik onu da bilmiyorum.

düğünlerden ve nişanlardan daha çok nefret ettiğim bir şey varsa o da akraba muhabbetleridir. bugün ise kuzenimin nişanı var ve sevmediğim ne kadar akraba varsa nişana gelecek. halbuki ben bugün kartal'dan başlayıp canım kadköy'e kadar sahil yolundan deniz havasını içime çeke çeke yürümeyi planlıyordum. umarım şu gün hemen biter amk , ne hayal ediyorken ne bulduk yahu!!!

Sünger bob gibi komşum var, dediğinden hiç bir şey anlaşılmıyor. Oğlu da patrik gibi, çocuk koşarken duvara çarparak duruyor.

Arda Turan'ı çok fena kıskanıyorum. Ama iyi olarak. içimden tebrik ederek. Bence en mutlu, hayatının en zirvesindeki Türk arda turan'dır. başarılarının devamını diliyorum. iyi ki var.

Şu an saçlarımı kısacık kestirmeden için kendimi koltuğa bağladım.

3 belki de 2 dk içinde iki kaza yaptım. Ne zaman kötü rüya görsem çıkar zaten. Allah beterinden korusun.
Yaklaşık 10 yıldır araba kullanırım böyle birşey hayatımda ilk kez başıma geldi. Inşallah da son olur.

Sabahtan beri sozlukte din muhabbeti donuyor.

Oncelikle hicbirinizi tanrilarina inanmiyorum. Tanrisiz bir yasamim var. Gokteki adama ihtiyacim yok.

Musa nın ruhsal yasasina saygim var. Tum musevilere de. Hayran oldugum politikalalari var. Buyuk bir aile gibiler. Bu cok hoş. Cevremde bircok hristiyan var. Gerek kiliselerde tanisip biriktirdigim insanlar gerek ise zaten taniyor oldugum ya da sonradan alakasiz ortamlarda tanistigim hristiyanlar. Cok zararli insanlar degiller. Isa nin ogretisinde zaten zararlar belirgin degildir. Cok yobazlar. Islam dan daha da eski neredeyse islam kadar bitmis bir inanc sistemi. Fakat mensuplari ile aram iyidir. Oyle savasin olduun ayeti yoktur vs.

Fakat islam dan hic haz etmiyorum. Gercekten islam ve muslumanlar beni tutuyor. Midem allak bullak oluyor. Nasil bir kafa yapisiyla bir insan musluman olur anlayamiyorum.

birbirimizi seviyoruz ve evlenelim istiyoruz bu ailelerin dugunu okul bittikten sonra yapma hevesi nedir anlamiyorum. din iman diye gecinip gunaha girmemize engel olmuyorlar. gizli yapilan seylerin suclusu biz oluyoruz sonra. deli olcam cidden.