sözlük yazarlarının itirafları

Tuhaf bi şey *

son 2 saat 7 dakikadır yatakta gözlerim kapalı, kollarım ve bacaklarımda 1'er yastık uyumayı bekliyorum. Ama yok uyuyamıyorum, günlerdir bu böyle. insan 2 saat gözleri kapalı uyuyamamayı nasıl becerir? Ki önceki gün de sadece 5 saat uyumuşsa.. Sinirimden ağlayacağım, düzene girsin diye neler çekmiştim oysaki. Annemin de şu seminer denen cart curtu var her gün okula gidiyor, evde yalnızken de gündüz dahi olsa uyuyamam ben. Korkuyorum, gece de annemle uyuyorum zaten.

itiraf kısmı bu "20 yaşındayım ve korktuğum için annemle uyuyorum".

Sonracığıma benim 1 adet final sınavım var. Tüm derslerden aynı anda tek sınav oluyoruz, öss gibi aynı. 58 almam lazım, ödüm kopuyor büt'e kalıcam diye. Hiç ama hiç kaldıracak gücüm yok. Kendimi tonlarca yükün altında ezilmiş gibi hissediyorum. çaresiz ve bitap... Günde 10 saate yakın ders çalışmak su sıcaklarda işkenceden beter. çocuğum olursa ona asla tıp fakültesi yazdırmayacağım. Yazarsa da evlatlıktan reddedeceğim. Tonlarca küfür ediyorum hiç alışkanlığım olmadığı halde. Aptal, salak, mal, kusmuk tıp. Rahatladım. Hayat enerjimizi sömürdü resmen, nerede bir tıbbiyeli göreyim boynu bükük, omuzları düşmüş ve mağdur. Ne mağduru olacak final mağduru.

Boklu kakalı çiş tıp.

c.tesi günü iş yerinde saçlarımı maşa yapmıştım açık unutmuşum ve 2 gün boyunca açık kalmış az önce gördüm çok korktum yahu.

dün ankamall d&r da rafı devirip kaçan bendim.

delicesine seviyorum sözlük, vazgeçemiyorum ondan. ama korkuyorum, ya beni reddederse. sonra onun tatlı muhabbetinden mahrum kalırsam, pişman olursam. her konuda cesaretliyim ama bu konuda çok korkuyorum. onu kaybetmekten korkuyorum.

dünkü üniversite sınavında birbiriyle bağlantılı iki soruyu doğru cevaplayıp sonra ikisini birden yanlışa çeviren gerizekalı benim! normalde hiç yapmadığım bir şeydi. kendimi sakinleştiremiyorum, çok üzgünüm. bir de iki soru birden. içim yanıyor.

az kalsın gelen kısa mesaja yazdığım cevabı sözlüğe entry olarak giriyordum. mobilden girince kafa dağıldı bir an.

Memdimin ayaga kalkip kalkamayacagina dair kaygilarim var, psikolojim bozuk, onca yil beraber top kosturdugum kardesimin tek kucuk kardesimin, tekerlekli sandalyede yasama ihtimali var, kac kisinin basina gelir boyle felaket, ruyadamiyim bilmiyorum. Olmeyi cok dusundum ama bana ihtiyaci var.

11 mayistan beri memedim gulerse guluyorum. O gulmesse gulmuyorum, bir kaza... omuriligin yaralanmasi ve koca bir caresizlik...

çok çabuk, her şeye heyecanlanırım. tez kanlı mı diyorlar nedir.
mesela bir gün önceden arkadaşlarımla buluşma kararı alıyoruz buluşacağımız gün sabah karnıma heyecandan ağrılar giriyor. bir de sevgilim varken buluştuğumda ne haldeyim düşünün.

şimdi kim milyoner olmak ister'e çağrıldım.
mülakatta elim ayağıma dolanır, sorulara cevap veremem. mal gibi bakarım suratlarına. sonra da tekme tokat yollarlar beni. ahan da yazıyorum buraya. yarın mülakattan döneyim anlatacağım yazdıklarımını çıktığını.

dün gece rüyamda onu gördüm gerçek sandım. balık alalım diye tutturdu. at murattı da balık neydi lan kötü bişey olmasa bari.

cumartesi gecesinden hiç bir şey anlamadım aptal gibiydim zaman aktı gitti öylesine.

annemin yeni aldığım çantayı valizimden çıkarıp "bu kimin??!!!" dediği an titredim.
yemin ederim öyle bir korku yok.

"beniim.." dememle birlikte sanki radyonun "on" düğmesine basmışım gibi:
"yeter artık her yer çanta! çantadan minare yap. her renk çanta mı olurmuş bi yılda bu kadar çanta alınır mı!!!" diye haykırınca, "anne o geçen aldığım kışlık yazın nasıl kullanabilirim?" deyiverdim.
cevap gecikmedi: "çantanın yazı kışı mı olurmuş? bi ton beyaz çantan var! artık çanta bakmak yok sana çanta görünce kafanı çevir alma. atarım valla çöpe atarım!" diye çemkirdi.

göstermeyeceksin, yeni aldığın bi şeyi saklayacaksın evden bunu anladım.

ilginç bir entrysini gördüğüm bir yazarı hemen seri artı oyluyorum.

(bkz: seri artı oy veren melek)

biri senin hakkında konuşur duyarsın. dalaşmak tarzın değildir, susar ondan elini eteğini çekersin. o da senin ne kadar vefasız olduğundan bahseder heryerde... işte tüm arkadaşlıklarım böyle bitti benim.

cebimde 1.5 lira para kaldi, son sigarami da ictim az once.. ne bok yiyecegim bilmiyorum.
aksama icme planlari var, bende bes kurus yok yine amina koyim.
butunlemelere kaldim, hala gotumu kaldirip bir saat ders calismisligim yok, surekli erteliyorum.
butun aile sigarayi biraktigimi saniyor, kac aydir eve cebimde paketle giriyorum ruhu duymuyor gariplerimin..
abimi sildim hayatimdan, ama hala haberi yok.
su an beni ders calisiyor saniyorlar ama ben gotu basi yaydim sozlukte entry kasiyorum.
ve cok az da olsa insanlarin benden umidi var ama benim kendimden umidim yok..

çoğunuz salaksınız lan. iğreniyorum sizden. kodumun şakirtleri. egoist herifler.

sözlük;

bundan 5 sene önce bir sevgilim vardı adı emine. gerçi hala var ama neyse..

üniversitenin ilk yıllarında tanışmıştık üniversiteden bir arkadaşımın nişanı için izmire gitmiştim.

orada nişanda ortak arkadaşlar vs derken göz göze gelmiştik 1 2 kere. işte kendi arkadasıma tanıstır felan derken bir sekilde sohbet olmuştu. msn ve faceden eklemiştik birbirimizi selamdır sohbettir. ısınmaya baslamıştık birbirimize. tek sorun aramızdaki mesafe kalmıştı. oda sorun degildi. cuma günü dersim yoktu hafta sonu ile barebar 3 gün tatilim olurdu hep. yeri gelir yiyecegim yemegi kısıp yeri gelir az alkol alır. hep para biriktirirdim. izmire gidip onunla vakit gecirebilmek için

ayda 2 bilemedin 3 defada giderdim. ıspartada okudum universiteyi 5-6 saatlik bir yol ama o yol boyunca agzım kac kere kulaklarıma gider kalbim kaç kere atardı anlatamam.

karşıyakaya geçer bi agacın dibine oturur. saatlerce sohbet ederdik. aileden arkadaşlardan geleceklerden,ordan burdan. daha kirlenmemiş taptaze hayallerimizle ısıtır neşelendirirdik birbirimizi.

gel zaman git zaman gerçekten onsuz yapamaz oldum. yaz tatillerinde izmirli arkadaslarımda kalırdım sırf onla vakit gecirebilmek için yada istanbulda isem yolculukmuş saatmiş umrumda olmaz. sanki beyoglundan sisliye gidiyormuş gibi atlar otobuse giderdim..

böyle 1- 1.5 yıl devam etti. ve inanın daha 1 kere dudaktan dahi öpmemiştim. ilişkimiz kirlenir konduramam ona bunu diye. cogu kez arkadaslarımın evinde bulusur onlarda sagolsn bizi basbasa bırakır giderdiler. sarılıp uyurduk sohbet ederdik saatlerce; hiç bir kere bile cinsel bir arzu dürtü girmezmi insanın içine yok orasına burasına dokunayım demezmi insan.

o zamana kadar derlerdi ama inanmazdım. evet yanında iken sadece ve sadece gözleri vardı benim için yada dudaklarının arasından cıkıcak 2 tatlı kelime. o derece aşıktım üni bitsin askere gitmeden nişan askerlikten sonra ise dügün yapıcaktım koymuştum kafaya.

tek sorun şu idi:emine mf hastasıydı dostlar. bilen bilir bir anda düşüp kalırsın hiç birşeyde yapamazsın..

2010 yılının mart ayı.
emine:
-ben yatıcam canım diyip kapadı telefonu bi aksam.
bende:
-tamam tatlım iyi uykular diyerek kapadım teli.

ertesi sabah dersaneye gitmesi gerekiyordu.. aradım aradım açan yok. dedim uyuya kaldı herhalde. o gün ulaşadım ona. ama nasıl deli oluyorum dostlar anlatamam arkadaşlarım zor tutuyor beni atılıyıp gidicem izmire başka yolu yok gidicem babası bilsin bilmesin önemli degil kapsını vurucam nerde emine diye. ne tepki vericekler edicekler önemli degil.

ortak arkadaslara ulastım onlarında haberi yok. ya o duygu anlatılmıyorki. cok kıymetli birseyinizi kaybedersinizde bulamazsınız ya öyle birsey.

en son beni 1 ay önce bir numaradan aramıştı bu kontoru yokdiye gittim o numarayı buldum cagrı merkezinden aradım:

açan erkekti:

ben: alo

karşımda üzgün bir ses;
-alo buyrun?
ben: şeyy ben emineyi aramıştımda numarasına ulasamadım bu numaradan daha önce beni aramıştııı(titrek bir ses)
-ben eminenin abisiyim. bi bitmedik aq sun sen dimi
ben: e e e evet birşeymi oldu?
- emineyi bu sabah kaybettik.
ben: neee.. ve dııtttttttt sesi..

inanamadım. ve atladım ilk otobuse gittim izmire. ama o eglenceli gecen 5-6 saatlik yolda ne yaptım nasıl geçti hangi ara bindim indim.inanın bilmiyorum..

otobusde gardan iner inmez dolmuşlar vardır konaga giden izmirde. bi adama suraya gidermi diye sordugumu hatırlıyorum gene gerisi yok.

en son eminelerin evinin önüne geldigimde kalabalıgı gördüm. ve orada arasında konusan teyzelerin.
--gencecik kızdı, kafasını duvaramı carpmış , vah vahh bu genç yaşta, diye söylemlerini duyup..

yere dizlerimin üstünde düştüm..

ne kadar öyle durdum bilmiyorum. omzuma dokunan bir elle kendime geldim. eminenin abisiydi bu. eminenin fotolarndan tanımıştı beni 1 -2 kerede sohbetim olmuştu oncesinde...

oturduk bir yere..anlattı olan biteni;

o konuştugumuz gece salonda oturuyormus, bunların evi dublex yukarı odasıan cıkarken. hastalıgından dolayı tam merdivenlerin basında yıgılıp kalmış o dusme ile merdivenlerden yuvarlanmış ve kafasını carptıgı için kanamadan...........

şu an bile kötü oluyorum anlatırken. .

mezarını gösterdi bana. ve yalnız kalmak için izin istedim. ne kadar agladım. ne kadar başında durdum bilmiyorum. o mezar tasını gorunce o tum mezarlık sanki voltrandaki gibi birleşmiş tek bir taş olmuş üstüme yıgılmıştı hepsi.

o gece 10 du ordan kalkınca 12 de otobusum vardı . en son kendime geldigimde ıspartada ögrenci evinde uyanmıştım.

aradan 1.5 gün geçmişti.kendimde degilmişim. ( o zamandan sonra hiç kendimde olamadım ya neyse.)

ondan sonra dostlar.. ben hiç eski ben olamadım. üniversite arkadaslarım dısında bu olanlarıda o zamana kadar kimseye anlatamadım ne aileme ne kendi sehrimdeki arkadaslarıma.

nede calıstıgım 400 tane kişinin oldugu iş yerindeki herhangi birine.

şimdi anlatıyorum ama. bilmiyorum eskisi gibi olabilirmiyim. şu anda bi kız arkdasım var ve ben onu her gün aldatıyorum. her gün baska biri ile uyuyup baska biri ile uyanıp. güzel sözleri baskasına soyluyorum.

evet o söyledigim kişi emine.....

ve bu onu bilmiyor. kimse bilmiyor.

bilen sadece emine ve ben...

acilen ingilizce çeviri yaparak para kazanmalıyım sözlük
Hem de çok acil!
Ama hangi sitelere başvurabileceğimi bilmiyorum...
(bkz: çok acil yardım)

üç aylık kafa izninden sonra sözlük nedir ne yapılr unutmuşum.

üniversitenin başından beri hoşlandığım kız da o zamandan beri benden hoşlanıyomuş ya la. okul açılsın her şey farklı olacak sözlük.

üzülerek beyan ediyorum ki sözlük yobaz , dinsiz , ırkçı , sapık insanlarla dolu. içlerinde demokrasiye olan saygıyla fikirlerini beyan eden arkadaşlar var , bir kaç tane de hatun kişi , lakin sözlügün genel itibari kötü bir görünümdedir. ya yazarlıgın bu denli kolay olmaması gerekir ya da yazarlığa uygun düşmeyecek şeyler yapanların bann yemesi gibi bir tasarı gelebilir.

he diyecekler ki dün geldi bugun kimi eleştiriyorsun. başlık açmışlar yazdık.

son 4-5 yıldır beddualarım çok pis tutuyor lan.

geçenlerde arkadaşlar benden habersiz arabaya atlamış alanya'ya tatile gitmişler hiçte söylemiyor çakallar. benim sonradan haberim oldu içerlendim "ulan inşallah kaza yaparsınız pezevenkler" diye içimden geçirdim. adamlar bildiğin ölümden dönmüş lan pis kaza yapmışlar.

evet sözlük şu an kendimden korkuyorum. içten beddualarım tutuyor lan.

eski yanlışlarımı saymayayım, rahat bırakayım yüreğimi diyorum ama olmuyor.

çok büyük be sozluk cok can yakiyormus oyle diyorlar. ne yepayim allah vergisi.

söylemeliyim sözlük into the wild izlemiş ergen gibi değilde yanımda olan az miktarda parayla aileyi bırakıp gitmeyi düşünüyorum bi kaç gün içinde. ailemdekilere bağırmak hoşuma gitmiyor olsada bugünkü amaçsızlığımın ilk adımından sonra sinirlenmeden duramıyorum bi türlü değişmek zor değil bunu insanlara inandırmak zormuş. gidiyorum sözlük ama fazla uzaklara değil ona üzülüyorum şuan.