iş aramak

insanın psikolojisini bozar ...

Şu kısacık hayatımızda uğraştığımiz şeye bak mq.

Resillik..

Kanka iş sahanı belirliyorsun. Sonra o alanda hizmet veren şirketlere gidip ben iş başvurusu için geldim diyorsun. Seni insan kaynaklarına yönlendiriyorlar. Oraya cv bırakıyorsun. Biz seni ararız diyorlar. Sonra eğer gerçekten ararlarsa seni mülakata alıyorlar. iş ile ilgili sözlü görüşme. Tamam derlerse gidip başlıyorsun. Olay bu kadar kolay. Örnek: market zincirlerinde çalışacaksın. Kasiyerliği gözün kesiyor. Git muhitteki market zincirlerine cv bırak. Birinden biri alır işe. Yani inşallah.
Edit: market zinciri değil, zincir marketi olacak. Hatta zincir marketleri. Bu arada zincir ne garip bi kelimeymiş ya.

nasıl yapılacağını merak ettiğimdir. ilk defa çalışacak biri olarak oldukça tecrübesizim.

Yakında başlanacak olandır. Yollar ayrılığa doğru gidiyor. işi başında sevmeyince sonrasında sevemiyorsun işe gitmek istemiyorsun bakalım hayırlısı.

hiçbir zaman olmayacak çünkü türkiye'de yaşıyorsun.

belli bir işin ustası değil de standart üniversite mezunu bir beyaz yakalı adayıysanız işiniz gerçekten zor.

kim derdi ki bir gün fayans ustası, oto tamircisi, demirci ustası, berber vs. mühendisten mimardan daha kıymetli olacak diye. şaka gibi amk.

boş bulduğu her arsaya bir üniversite binası dikenlerle, bu açılan yarrak kürek üniversitelere koşa koşa okumaya gidenler kendi elleriyle hazırladı bu sonu. hiç ağlamasınlar şimdi.

Ne zor işmiş ya rab.

Ruh sağlığını bozar.

görsel

Valla çok güldüm. Buradan bir gurup iş adamı geçti sizin orada geliyor sanırım...

görsel

2-3 yılda bir yaptığım eylem...

Yine o süreçteyim...

Bakıyorum da...

Değişen hiç bir şey yok...

Hep aynı rutinler...

insan kaynakları sorumlusunun soruları bile aynı be kardeşim...

Nası hayat bu yaaaa...

bi Allah bilir yaşadıklarını bir sen...

bol şans...

sakın pes etme...

Allahım ne zormuş. Ya sabır.

iş bulunca da boktan iş arkadaşları yüzünden benzer şeyler yaşanır.

en zorlu süreçlerden biridir. süreç uzadıkça insan buhranlar geçirmeye başlıyor. kendine olan güveni her geçen gün ile birlikte azalıyor. planlar erteleniyor, yanlış kararlar ve hareketler verme olasılığı artıyor. bu süreçte en önemli şey zihinsel sağlığını korumaktır. Allah iş arayanların yardımcısı olsun.

Alakalı alakasız her işe beşvuruyorsanız bu sizin vasıfsız olduğunuzu anlamına gelir. Ama iyi tarafı asgari ücrete çok kolay amelelik işi bulabilirsiniz.

Düzenli yapılmalıdır. kariyer sitelerinde en büyük sorun. çok fazla gereksiz başvuru olması ve çoğu cv’nin gereksiz metin dolu olması. her cv’yi inceleyemiyorsun. sadece %10’u falan inceleniyor başvuruların.

başvuran tarafında çözüm günlük olarak düzenli başvuru yapmak lazım. mesai harcar gibi yakınındaki bütün ilanlara alakalı alakasız başvurmak lazım. ön yazı cv’ye bakanın menüsünde extra bir ayırt etmene ve gereksiz bir başvuru değil, gerçekten niyetli olduğunu gösterir. her başvuru için o ilana özel kelimeler ve hitap içerek ön yazı önemli. daha önemlisi günlük düzenli kaliteli başvurular yapmak. hergün 1 saat ayırmak.

Arkadaşlar bulamıyorum.

kariyernet, yenibiriş, işarıyorum tarzı sitelerdeki iş ilanlarına bakarsanız kafayı yersiniz. adamın vereceği asgari ücret istediği nitelikler dünya standartlarında.

aranan bazı nitelikler:
-iyi derecede ingilizce bilmek, tercihen ikinci yabancı dil bilmek
-5 yıl tecrübeli olmak
-tercihen işletme (mba), finans gibi alanlarda master yapmak
-tercihen sertifika sahibi olmak
-iyi derecede office programlarına hakim olmak
-sap, abap, powerpoint, photoshop kullanabilmek
-presentable, şık giyimli, düzgün fizikli, tatlı dilli, güleryüzlü
-ehliyet olsun, pasaport olsun, şu olsun, bu olsun...

liste bu şekilde uzar gider. adamlara hamal lazım ama zannedersin genel müdür arıyor.

liseden yeni mezun oldum, maddi sıkıntılardan dolayı tam zamanlı veya yarı zamanlı iş arıyorum. sormadığım dükkan, konuşmadığım adam kalmadı ama tek yaptığım ayaklarım şişene kadar dolaşıp cv dedikleri boş kağıdı doldurmak oldu. zaten tecrübe ve sözde referansım olmadığı için dikkate bile alınmadım.

mağazaya girip iş aradığımı belirttiğimde çalışanlar sanki onların ekmeğini alıyormuşum gibi davranıyorlar hatta birkaç tanesi "burada çalışacağına git inşaatta çalış, müdür çok kıl..." gibi şeyler dedi.

not: birçok kariyer sitesine başvurdum 50-60 civarı ilana başvurdum ama sonuç yok. tahminime göre bu siteler firmaların reklamlarını yapmak üzere varlar. mesela bir ilan gördüm 500-600 kişi başvurmuş 3 kişilik kadroya. resmen umut tacirliği.
işi matematiğe döktüğümüzde 3 kişilik kadroya 600 kişiden bir kişinin girme şansı 0.005 oluyor tabi yerse.

yaklaşık 1 ay kadar önce..

üniversite bitmiş, mühendislik fakültesi geçmiş üstümüzden, ehliyet yok, tecrübe yok, askerlik yok, borç var, kyk geri ödemesi var(devletimize göre zengin sayılıyoruz). ailenin maddi durumu yerlerde, eksilerde, rahmetli anne zamanından kalan harcamalar, kemoterapi sürecinden kalan ödemeler, vergi borçları, kepenk bile açılamayan bi atölye.

askere gitsem bütün borçlar babamda kalacak, idare edemeyecek, ödeyemeyecek, gırtlağa kadar dolmuş, ekmek alacak para bulamadı da, şu ünlü lafın akıbetini yaşadık; pasta yedik!
askere gitmesem de iş bulamayacağım. hani insan bazen durur durur bi ölüm şekli düşünür ya, hah, tam öyle. "bıçağı bi anda kalbime soksam, 5 katlı binadan kafa üstü atlasam ya da yok yok acımasın canım bi silah bulup beynimi patlatsam aslında otoyolda bi tırın altına girsem, acaba o an ne hissederim, nasıl bi duygu olur o anlarda." devamlı kendin için en acısız ölüm şekli geçiyor aklından, yok yapacağından değil de bozuk psikoloji böyle bişey.

sigara parasını bile borç aldığım (ve muhtemelen alabileceğim son borçtu) bir zaman geldi. "aydınlığa en yakın nokta zifiri karanlıktır" sözü gelirdi hep aklıma. o son borç alışımdan sonra bi daha borç istemeye yüzüm olmayacaktı.

kariyer.net, eleman.net, yenibiriş falan filan. umutsuzca doldurulan özgeçmiş, yapılan başvurular. girdikçe, iş ilanı gördükçe, mesaj kutusuna "ilginiz için teşekkürler" mesajları doldukça kafayı yememek işten bile değil. allah kimseyi düşürmesin..

bi sabah çalan bir telefona uyandım ve hayatım değişti. şimdi bi işim, ofisim, yeni bir telefonum( 8 sene ekranı kırık 6300 kullandım), faturalı bi hattım (6 ayda bir tl yükleyebilirdim anca) yakında ehliyet alacak param olacak ve hayatımda ilk defa bir mağazada çok beğendiğim gömleğin fiyatına bakıp yerine koymak zorunda kalmadım.

allah kimseyi açlık ve işsizlik ile sınamasın..

Önümüzdeki hafta için düşündüğüm aktivite. yaldır yaldır cv göndereceğim sağa sola. Face to face interview için ayna karşısında kendi kendime konuşmayı düşünüyorum belki faydası olur diye. Bakalım, istediğim departman için atlama taşı olabilecek bir iş bulabilirim inşallah.

Beklemenin ayrı sıkıntı olduğu, insan kaynaklarına bol bol sövülen zor süreç.

Allah yardımcınız. olsun.

Mezuniyet sonrası yapılan ilk eylemlerden birisidir. Çoğunlukla hayal kırıklığı ve umutsuzlukla sonuçlanan girişimler neticesinde ehven-i şer olan seçenek hayata geçirilir.

hemen çözüme kavuşmaz ise zulüm gibi gelmeye başlayacak olan eylemdir. iş verenlerin mülakat veya adına her ne diyorlarsa o görüşmelerdeki hal ve hareketleri, sizden evvelki çalışanına yaptırmadığı veya yaptıramadığı pek çok işi size yükleme çabaları, verecekleri maaşı mümkün olduğu kadar en alt seviyeden kabul ettirmeye çalışması ve sizin işsiz kaldığınız süre uzunsa işsizlikten dolayı iyice bıkkınlığa girmeniz dolayısı ile ( mecbur olduğunuzu hissediyorlar avcı hayvanlar gibi ) hem etinizden hem sütünüzden mümkün olduğunca faydalanmaya çalışmaları gibi şeyler gerçekten hoş değil.

askerlik görevinden döndükten sonra birkaç ay kadar iş bulmakta sıkıntı çekmiştim. askerden evvelki işime dönmek istemiyordum ancak bu iş verenlerin hal ve hareketlerini görünce birazda mecburiyetten en iyi bildiğim işe döndüm. üstünden geçti 13 sene. bildiğiniz işlere yönelin size nacizane tavsiyem budur zira iyi olduğunuz işte bu yukarıda yazdığım şeylerin yarısı kadarı ancak başınıza gelir.

3 hafta boyunca benim bu. sağlam yatış oldu bu sefer.