içini dökmek

insanın içini rahatlatan bir eylemdir, içeride sıkışıp kalan dertler, tasalar, üzüntüler insanı ruhen hasta eder. her nasıl mikrobu yok etmek veya vücuttan atmak gerekiyorsa dertleri veya düşünceleri de (saklı kalmış) salıvermek gerekir bazen, ki insan rahatlayıp iyileşebilsin.

Şahsım adına en güzelini yazarak yaptığım eylem. Karşımda kırgınlık, kızgınlık artık ne hissediyorsam onu hissettiğim kişi varmış ve o yazdıklarımı ona verecekmiş gibi ne var ne yok yazıyorum. Her şeyi anlatıyor rahatlıyorum ve ertesi gün de yüzde doksan dokuz tek bir satır bile okunamaz hale gelecek şekilde parçalara ayırıp çöpe atıyorum. Ama tabi bunun için çok özel ve benim için kıymetli biri olması lazım. Diğerlerini zaten önemsemiyorum.

Doğru ve güvenilir bir insana yapıldığında kişiyi kuş kadar hafifleten bir eylemdir, yalnızlık paylaşılmaz ama insan dertlerini paylaşabilir, akıl isteyebilir Ya da sadece dinlenmeyi, yükünün omuzlarından biraz olsun hafiflemesini ister.

Dediğim gibi rahatlatan bir eylemdir fakat siz siz olun iki gün sonra içinizi dökerken anlattığınız meseleleri sağda solda duymak durumunda kalmayın, düzgün insanlara anlatın.

canımı sıktı ağlattı gece gece. sorunu çözüldü sanıyor. soğudum, haberi yok.
insanlara kanat olacakken onlar beni kafes olarak görüyor.

bir sonraki dileğim boğucu görülme sebebimi bulup onu yakabilmek olacak.