bugün

13 reasons why dizisini izledikten sonra aklıma gelmedi değil.
17 yaşındayım 1 1.5 yıldır düşünüyorum hayalini kuruyorum ve denedim 1 yıl önce kendimi boğmaya çalıştım ama sadece bayıltabildim bunu yastıkla denedim ve nefesimi ölesiye tuttum ilk birkaç seferde tam nefessiz kaldığımda birden yastığı çekiyordum ama 6. Da bayıltabildim. Birdahaki yastıkla denemedim daha iyisini yapamayacağımı farkettim. Kendi kemerimi aldım boynumu ölçüp bıçakla deldim boğazıma geçirip kendimi gardıropumun kapağına bağladım Kemer’de diğer kapaktaydı boynumu ters tutup diğer kapağa son gücümle tekme atmaya başladım.
Sen hastasın doktora git. Hem de hemen.
Her sabah uyandığımda içimde duyduğum yoğun istek.
Bu seferde olmadı çünkü yeterince sıkı değil ve boyum gardırop a oranla uzundu (enine) boynuma bi ip bağlamayı çok fazla düşündüm ama odamda öyle birşey yapmak için uygun ortam yoktu.
şakaysa hiç komik değil ciddiyse aklını başına al evladım hiçbir şey için ölmeye değmez.
Aradan zaman geçti yazın babaannemlere annem zoruyla gittim. Orada balkonda amcamla otururken o arabaya gitti benimde canım sıkılıyordu evin önündeki hurma ağacını gördüm.
zaman zaman bir arterlerime bir iğne ucuna baktığım oldu ama cesaret edemiyorum. kan kaybından ölmek çok acı verici, boğulmak da öyle. aman acısını s*ktir ediyorum da arkamdan saçmalayacaklarını düşünüyorum. anneme kıyamıyorum.
Hurma ağacına rahatça çıkabilirdim fiziğim buna uygun ama bi ip ve kimsenin olmaması gerekiyordu bunu düşünürken Amcam içeriden merdivenli altından boru anahtarı diye birşey istedi bende onu getirdim ama orda ince bi zincir buldum.
Tahmini 2 metre köpek bağlamak için bulunan ama şuan boşta olan birşeydi bende onu alıp anahtarı götürürken balkonun kenarına attım.
O gün öyle geçti ben normalde babamla gece geri dönmek şartıyla gitmiştim ama Ablam ve kız kardeşim kalıyordu bende kalıyım dedim anneme babaannemde oh oh iyi yatak kurarız ona diyip bana bi yer yatağı hazırladı.
Ablam annem ve kardeşim misafir odasındaydı ben oturma odasındaki çekyattaydım. Telefonumun alarmını 4 e kurdum ve sesi kısıp titreşimi açtım o saate kadar istemsiz uyuyacağımı biliyordum.
Saat 4 olana kadar herkes uyumuş olurdu diye düşündüm öyle de oldu. Herkes uyumuş ben zil sesiyle uyanmıştım oturma odasının kapıları sessizdi ama kapı kolları eskiydi kolu indirmeden açılıyordu hatta 1 i ama ana giriş kapısı Demir di ve kitliydi onu iyice görünce geri dönüp oturma odasının camından atladım sessizce zinciri alıp bahçe kapısından çıktım. Artık hurma ağacının dibindeyim.
Önce bi ucunu bağlayacağım yere attım, sonra ağaca sürünerek çıktım ( ağaç hafif eğik ama birazda yüksekti) üzerim ağacın kabuğu ve bileğim çizikte üzerimi silip ağaçta gece soğuğundan titreyerek tutunmaya çalışıyordum ( altımda pantolon vardı planda kalmak olmadığı için öylece gitmiştim üzerimde t-shırt ve hırka vardı hırka yattığım çekyatın dibindeydi ama soğuğu hesaba katmamıştım. )Orada dururkenzincire düğüm atmaya başladım bağcıktan başka pek birşey bağlamadığım için ekmek poşeti gibi bağlıyordum tekrar tekrar bağluyordum ellerim küflüydü ve yukarıdaki işim bitmiş aşağı sürünerek iniyordum.
Aşağı inmiş zincirin sallanışını izliyordum zincir uzundu neredeyse yere değicekti bende boynuma bağlayıp ayağımı arkadan ellerimle tutup zinciri boynuma kastırırım dedim ve oturma odasının ışığı açıldı herhangi biri olabilirdi ben telaşla bahçeye girdim bahçe kapısı hafif sen çıkarmıştı 3 basamaklı merdiveni çıkıp balkondaki eski koltuklara yattım.
Ablam kapıyı açtı ben gözümü açamıyormuşum gibi yaparak ona baktım ve böyle bi diyalog geçti
A napıyorsun sen burda baktım içerde yoktun
B ne bileyim canım sıkıldı oturuyordum öyle uyuya kalmışım
A tamam kalk içeriye gel sinekler yer burda Benide uyutmadılar zaten.
içeride kısık sesle televizyonu açtı telefonunu eline aldı bende yağ kalk git uyusam ben kapat televizyonu gibi cümlelerle onu uzaklaştırmaya çalıştım ama yok gitmedi bende orada zamanla uyuya kaldım.
istemeniz veya istememeniz benim umrumda değil ne yaşadığımı neler yaptığımı ne bildiğimi bilmiyorsunuz ve hakkımda ne düşündüğünüz umrumda değil dediğim gibi 17 yaşındayım şarjım 27 okuldayım ve tarih sınavına giricem öğleden sonra okulda şarja takıp devam edicem
istesenizde istemesenizde.
görsel
Düpedüz şımarıklıktır. Ölmek kolaydır. Asıl yaşamak emek ister. Kolaya kaçmak isteyenlerin gerçekleştirdiği eylem.
Yastık,kemer,zincir bunlar henüz başlangıç ve benim anlattıklarıma küçümseyerek bakan insanlar son hikayemde aynı bakabilecek mi çok merak ediyorum.
O günün sonrasında eve döndüm ve kafamdaki tek şey orada neden bu işi bitiremediğimdi
Artık yaptıklarımı değil yapamadıklarımı düşünmeye başlamıştım ve daha planlı olmaya karar verdim kusursuz tehlikesiz hiçbir hata payı olmayan bir plan artık tek düşündüğüm buydu.
Yaz tatili bitmiş okul başlıyordu
intihar düşüncelerine kapılmadan önce aşırı sosyal bi çocuktum her ortama ayak uyduran kolay arkadaş edinebilen insanlar tarafından sevilen çocuktum ama artık Facebook vb herşeyi kullanmayı bırakmıştım 10. Sınıfın başıydı daha (şuan 11 2. Dönem) cs go - lol vb oyunlara sarmıştım kendimi okula gitmek için hiçbir sebebim yok gibiydi bırakırsam hayatımın mağfolacağını biliyordum bu yüzden orta notlada olsa geçerim diyordum (62 ile geçtim) hem okula devam edip okul çıkışı odama kapanıp tüm zamanımı oyunlara harcıyordum.
Hasta ruh göstergesidir.
Içinde bulunduğun durumun dünyanın en zor şeyi olduğuna, başka kimsenin bundan üstün bir acı çekemeyeceğinin düşünülmesine ek olarak kimse beni anlayamaz triplerine girerek gerçekleştirilen ya da gerçekleştirilmeye çalışılan eylem.