bugün

yalancının mumu ayrılığa kadar yanar.mutlaka bir taraf sevmiyordur, seven tarafın da canını burnundan getiriyordur. yok böyle birşey.
büyük ihtimalle aile(ler)den kaynaklanır.
ya kızın babası oğlanı ya da oğlanın annesi kızı beğenmez; kaçırmakta, kaçmakta mümkün değildir şehrin göbeğinde, olan olur, ayrılan ayrılır, derin hayal kırıklıklarıyla.
çok az rastlanan en baba ayrılık şeklidir. yakın zamanda yaşamış olmasaydım saçma bulup sallamayacağım entry olurdu herhalde. bir tek iyi tarafı vardır. eski sevgili hep aynı durulukta kalır içinde;kinsiz,nefretsiz,küfürsüz...
'en güzel aşk yaşanamayandır' ile teselli bulan 2 bünye kalır geriye.
eğitim nedeniyle yaşanması muhtemel olan ayrılık. ayrı şehirlerde üniversite okunması ya da taraflardan birinin kariyer yapmak amacıyla yurtdışına gitmesi gibi.
en kıl durumdur. bir araya gelseniz bütün taşlar yerine oturacaktır ama bir türlü olmaz işte, bir araya gelinmez.kimse de onun yerini tutmaz, çivi çiviyi söker felsefesi bile işe yaramaz. ama 1,5 yıl da "önce o arasın" diye beklenmez; artık ilerideki maçlara bakmak, devam etmek gerekir. *
sevginin her zaman bir ilişkiyi yürütmede yeterli olmadığının en can alıcı göstergesidir.
(bkz: severek ayrılmak).
mantık ayrılığıdır.
son 5 gündür yaşadığım ayrılıktır. acı vericidir. insanın içini acıtır. ağlamak ister ağlayamazsınız. severek vedalaşmalar daha bile zordur. bakarsın sevdiğin adamın gözlerine son bir kezde olsa.. sıkı sıkı sarılıp herşeyi bırakıp gidelim demek istersin.. ama yutarsın cümlelerini, içine atarsın gözyaşlarınla birlikte.. lanet edersin sizi ayıranlara.. kabus doludur geceler, uyuyamazsın. uyumak istersin unutmak için, nasıl uyuyabilirsinki içini acıtan o yarayla?.. veda görüşmenizi bir küçük rakı eşliğinde yaparsınız. gitme vakti gelmiştir artık. son bir kez der, sıkı sıkı sarılırsınız, gözlerinizden yaşlar akar.erkekler ağlamaz derler ama o da ağlamıştır. o dahada bir acıtır, kanatır içinizdeki yarayı.. affet beni der. sessizlik alır götürür sizi. onun bir suçu yoktur bilirsiniz bunu.kahrolası töreler, adetler, gelenekler.. engel olamazsınız.. *

(bkz: süryani ailenin türk kızı istememesi)

edit: bir çok sözlük yazarının yaşamadan anlayamayacağı, seven iki insan ayrılmaz dediği olaydır ayrıca.
(bkz: son sozu soylenmemis/#3028157)
(bkz: yaşayan bilir)
çok koyar. gelişine hemde.
yaşanan ilişki tarafların düşündeki ilişki tadında olmadığında karşılaşılabilecek durumdur. aşkın hakim olduğu ilişkilerde genellikle kıskançlık, karamsarlıktan ve sevgiliyi kaybetme korkusundan doğan kavgalar, güvensizlik veya karakterlerin, ilgi alanlarının bağdaşmaması sonucunda ayrılıktan başka bir çare olmadığını gören sevenlerin kararıdır.
(bkz: severek ayrılanlar)*
aşkın bugıdır. service pack 2 ile düzelir.
(bkz: kadın dedi ki)
muhtemelen uzaklık vardır aranızda ve bunun yanında aile,mezhep farklılıkları en gibi nedenlerden dolayı çok sık yaşanan bire durumdur. en güzel tarafı ise geriye dönüp bakıldığında hiç bir zaman kötü anılmaz.
yaşanan en büyük acıdır ilişkilerde.
kardeşlerdir.
olmazdır. aşk engel tanımaz.
(bkz: severek ayrılanlar)
iki taraf da seviyordur. ama iki taraf da mantiklidir. olmayacagini bilir, konusulurlar,guzellikle ayrilirlar cunku bilirler ki daha fazla devam ederlerse aralarindaki sevgi yok olucak. ortada asilamayacak sorunlar varsa ayrilmak en mantiklisidir zaten.
umut dolu bir iç sızlamasının her daim kendini canlı tuttuğu bir ayrılıktır.
kimilerine göre sevgisizlikten gelen, kimine ise saçma gelen ayrılık biçimidir.

ancak işin aslı farklı da olabilir. mesela ailelerden birisinden kaynaklanan ayrılıktır bu. örneğin kızın/erkeğin ailesi o veya bu nedenden dolayı bu ilişkiyi bitirmek istemiş ve başarılı olmuş olabilir. genellikle kız aileleri bu konuda daha başarılı olmaktadırlar.
aradan geçen üç yıla rağmen içinizde bitmeyen yaradır. şarkılar kanatır bu yarayı. sancırsınız. düşünürsünüz keşke başka şekilde ayrılsaydıkda böyle olmasaydı. mantığın ağır bastığı ilişki türüdür.
bazen sevgi herşeye yetmez... aile, iş farklı ülkeler filan derken mecburen ayrılır insan.
yıllarda geçse, başkalarıyla evlenilse de o kişi hep hatırlanacaktır.
yaşlanılsa bile acaba nerede ne yapıyor diye düşünülecektir.