bugün

asla sahip olunamayan şeydir, her seferinde bir şey çıkar ve bozulur.
- varsa çevrenizde bi bebek gidin yanına, koklayın... işte huzur o'dur.

- varsa şayet ölmediyse, bu akşam annenizin yanına gidin karşılıklı çay içip o'nu dinleyin. 50 defa daha dinlemiş olsanız dahi ilk kez duyuyormuşcasına ilgiyle dinleyin. huzur o'dur.

- varsa şayet, sevgilinizin eşinizin yanağına alakasız bi zamanda öpücük kondurun... huzur o'dur.

- varsa şayet, kardeşinizle sohbet edin. hatta güreş falan edin. gülün eğlenin. küçüklük fotoğraflarınıza bakın. pipili fotolarını feyse falan koymakla tehdit edin.

- en sevdiğiniz arkadaşlarınızla buluşup birer kahve için.

- babanızı arayın... baba sesi huzurdur.
yağmur sonrası serin havada camı açıp ürpererek nefes almaktır.
olmak istediğin yerde, yapmak istediğin şeyi yapmak.. ve bunun farkında olarak bundan mutlu olmak.

bazen sadece sarılmak.
bazen de uyumak.
ya da;
sarılarak uyumak..
Ahmet Hamdi Tanpınar'ın huzursuzluk üzerine kurulan romanı.
islamdadır.
bu aralar rastlayamadığım ve uzayda bir yerlerde olabileceğini düsündüğüm şey. neden o kadar uzaktasın yamacımıza gel biraz.
sessiz bir yerde kahve eşliğinde kitap okumak.
güneş doğarken kuşların cıvıltısını duymak, yerinden kalkıp bir de pencereden seyretmek. karşıdaki aydınlanmaya yüz tutmuş dağın incecik çizgisini seçmek miyop gözlerle. ve sonra arkadan gelen tanıdık bir ses;
''kaybedecek daha neyimiz var ?'' *
okuduğun bir yazıda, söylenen bir şarkıda, keyifli bir anın yansımasında sana kendini iyi hissetirendir.
düşündükten hemen sonra huzursuzluğa kapılma hissi uyandırır bende, kısa sürer tabii.
Bazen birinin yanında,
bazen basit bir gülümsemede,
bazen bir olayda,
bazense her şey yolunda diyen birinin olmasının bize hissettirdiğidir.
bazen sadece sessiz olan bir yerde olmak yeterlidir bu duyguya varmak icin, kimsenin konusmadigi ve endiselerin uzakta oldugu bir ortam yeterli huzur yakalamak icin. insana yasamin güzelligini hatirlatan duygu.
"Ne zaman huzurludur dersen insan...
Kimseye ihtiyacı olmadığını anladı an."

Cemal Süreyya
hani işler hiç istediğin gibi gitmez de veya hep aynı sıkıcı şeylerle meşgulsündür. böyle durumlarda bile, eller cepte havaya sırıtarak bakmak istersin ya. işte huzur budur.
egoların ve çıkarların olduğu yerde bulunmaz. belki de insanın olduğu hiç bir yerde bulunmaz.
herkesin içinde saklı olan bir kavram, sahip olmak için fazla uzaklarda aramaya gerek olmayan, sadece yerinden doğru ve dikkatli bir şekilde çıkarılması gereken hassas duygu...
aranıp aranıp en son insanın kendi özünde bulduğu his.
Evde yenmeyen balıklarla 4 kediyi doyurmak.
o'nun yanında kendimizi güvende hissetmekle birlikte belirginleşen duygudur.
soğuk havada nefes almak...
huzura ulaşmak için bir ömür boyu uğraşırız, bir türlü yakalayamayız. bazen bi gün batımında hayal ederiz, bazen dere kenarında. bazen bir sahil kasabasında, bazen de yapayalnız bir adada.. okul bittiğinde, üniversite bittiğinde, mesai bittiğinde, iş bittiğinde, emeklilikte.. ama ben nedense hep ölen birisinin ardından duydum "şimdi huzura kavuştu" diye. çok ilginç.
insanın kendinde başlar ve kendinde biter...
etrafında az insanın olması.
Mutluluktan her daim bir adım öndedir ve her zaman daha önemli.
Kısacası huzurumuz olmazsa eğer hiç bir b*k olmaz!