bugün

kime ait bir cümle olduğunu hatırlayamasam da, edebiyat çevrelerinde sıklıkla tekrar edilen çok eski bir sözdür. yeni bir şey yaratmaya çalışılırken akla sıksık gelir.
Bu söz, yanılmıyorsam Hegel'e aittir.
şu sıcak yaz aylarında kendisini daha da çok hissettiren farkındalıktır. yeni bir söz söylemek, bir fırtına koparmak istersiniz; anlam boşaltılmış, bütün metotlar denenmiştir. başardığınızı, yeni bir oluş şekli bulduğunuzu düşünürsünüz; dünyanın koca bir tüketim fabrikası olduğu ve yapacağınız en asil eylemin yankılarının olur olmadık kişilerin ağzında umursamazca çiğneneceğini, kısa bir sürede tüketilip atılacağını bilirsiniz. olmaz. yeni bir 'şey' yapılamaz artık. yapılanlar, varolan kavramların melezlenmeleri, türemeleridir sadece.