bugün

En büyük gerçek Ölüm.
kimse seni sevmiyor uyu artik.
Unutmak için her gece içiyorum.
Gelecek hakkında bildiğimiz kesin bir şey varsa o da geleceği hiçbir zaman kesin olarak bilemeyeceğimizdir.
Öleceksin.
Herkes kendisine yakisani yapmasidir.
Taşınıyorum artık bu lanet şehirden. Sonunda. Alıp valizimi gidiyorum bi başıma.
Uyuyamıyoruz.
Şu an evimin önünden bir adam aynen şu şekilde bağırarak geçiyor :

"Recep tayyip erdoğan!!! Adamın .mına kor! O kadar lan!"

Hala sesi geliyor. işte sevgi, işte kalite.
Şöhret zehirli bir yılan gibi.. Haz verdikçe öldürür.
''hah herşey çok güzel'' dediğiniz zamanda bir problem çıkıp canınızı sıkar.
bir insanı tanımak istiyosanız canını yakın.
O iyisin ki uykunu senden alıyor.
şu an aklınızda dolanan kişi sizi sevmiyor, sevmeyecek.
Baba yorgun .
en çok kimi beklersen o gelmez.
Her canlı bir gün ölümü tadacaktır.
Ayriliklarda sevdaya dahildir ancak ayriyken ikisinden birisi yada ikisii de hayatina baska bir ruh ve beden girdikten sonra artik hic bir sey eskisi gibi asla olmayacaktir.
öleceğiz.
sabah olmuş. her gün doğuruyolar şu güneşi.
Uykudan önce masal misali tam ortasında uyuyakalmaktır yaşam..
Sonunu anlayamadan dahası başlangıcı yapamadan ertelemektir hayat..
şampiyon beşiktaş.
Eskisinden daha iyi olur belki diye düşünüp yaptığınız hiçbi şey bırakın eskisinden daha iyiyi eskisi gibi bile olmuyor.
mutluluk denilen lavuk adam seçiyor.
Babaannem yaklaşık 2 sene önce vefat etti. Beni çok severdi. Nasırlaşmış elleriyle hep yüzümü severdi. Büyüdüm, sakallı bir adam oldum o yüzümü sevmekten vazgeçmedi.

Geçen mezarına gittim ve bir an kafama şu dank etti orda. O beni seven eller çürüdü. Bir tek yaşanmışlıklar kaldı ama onlar da git gide bulanıklaşıyor. Geriye işte şu toprak yığını kaldı. Başında mermeri olmasa biri var mı yok mu o bile bilinmeyecek.

Ölüm denilen illet ilk defa bu kadar korkuttu. Yok olmak. Bir zaman anımsanmak ama sonra tamamen yok olmak. Sanırım hiçbirimiz bundan kaçamayacağız!