bugün

Din demek yol demektir. Çocuğa yol göstermek de her anne babanın görevi. Elbette ayrıntılı olarak anlatılmasına gerek yok. Namaz, oruç gibi zaten çocuk haliyle sorumlu olmadığı ibadetler yerine ahlaki gelişiminin sağlanması gerekir. (Düşünceli olmayı ne bileyim cömert olmayı öğretmek gerekir.) Ya da zaten çocuk haliyle cehenneme girmeyeceği için ayrıntılı olarak korkutmaya gerek yoktur. Genel bilgi verilir o kadar. Ayrıca allah'a inanmak bir çocuğa güç verir. Kendimden biliyorum.
masal anlatmaktır.

anlatın, kültürlenme açısından iyi gelecektir, dünya mitolojilerini ufaktan öğrensin sakıncası yok ama masalınız bitince tüm bunların "gerçek olmadığını" belirtin ki kafa karışıklığı olmasın.

şopen ne güzel çakmış zamanında:

"Dünya, 15 yaşından küçük çocuklara din dersi vermeyecek kadar dürüst olursa, belki o zaman ona umut besleyebiliriz.”
Bizi seven (!) bir yaratıcı var. Eğer ona inanmazsan cayır cayır yanacaksın kaynamış sular içeceksin. Sonsuza kadar böyle gidecek.
Ama inanırsan cennet.
çocukların kafasını böyle saçma sapan şeylerle bulandırmayın aq, sonra gerçek sanıyorlar.
dayatmalardan uzak, yüzeysel bir şekilde anlatılması her müslüman anne ve babanın üzerine farzdır. çocuk büluğ çağına erince ayrıntılara girilebilir.

birde millet müslümanım adı altında önüne gelene din istismarcısı, din tüccarı gözüyle bakar olmuş. geçenlerde bir cami hocası çocuklara peygamberimizin doğduğu yer neresidir? kaç yaşında peygamber olmuştur gibi sorular soruyordu orada da bir genç ya bak yanlış bu çocuklara böyle şeyler öğretilmemeli falan diyor. sorsan müslüman. bilinçaltında din düşmanlığı besleyen ama kendine müslümanım diyen büyük bir çoğunluk var bu ülkede.